🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۷/۰۶/۰۲ |
| تعداد شعر: | 165 |
| تعداد مطالب: | 24 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۱/۰۸ |
شب های زمستان
بر ورق های سیاه
داستان برف می نوشتند
و این سبکسرِ رخشان
رنگ اصلی شمال را
از همه ی راه های فراموش شده
در نقشه های بدون مرز
عبور می داد:
[ -رنگ دودی بخار آه …
بر فراز رودخانه ها
– رنگ شستشوی البسه
در شکاف های یخ
– رنگِ ماه ِ من
که از پشت ابرها
نور می دهد ]
در منطقه ای دور افتاده
و خانه ای متروک
کنار در
ایستاده ام:
در دایره ی روشناییِ محوی
که شاخه ها شیشه ها را می خراشند
و شمع های زیتونیِ کوچک
روی آیینه را پوشانده اند؛
شبِ سپیدِ دره های برفی
در دامنه های تند و پرشیب
به پایین می لغزد…
و من
در التقای صدها راه مسدود
که انطباقِ دل و قلم
ساده نیست؛
به دوردست می نگرم:
به دمی که لکه های زرد
روی ماهوت سبز
داستانِ مرا می نویسند:
داستان برف …
…/…/…
…………
– تا زیر دندان بلا چون برف و یخ می خاییَم(مولانا )
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
بستن فرم