بداهه هایی در سروش

سلام مجدد
بنده هنوز در مورد مقالات و آراء شما تردید جدی روش شناختی دارم و لذا ترجیح می دهم تا زمانی که این تردید رفع نشده، در مورد آن اظهار نظر نکنم. مثلا یکی از موضوعات تردیدم این است که انواع شعر منظوم و انواع شعر منثور ایران تفاوت های بنیادی در نگرش و نحله های فکری دارند و بازنمایی های متفاوت آن ها هم در عناصر مختلف از جمله وزن، ریشه در این تفاوت های بنیادین فکری دارد. این که وزن اجباری است یا الحاقی، ناشی از تفاوت در سلیقه یا میل به بدعت نیست بلکه ناشی از تفاوت در نگرش است و این تفاوت بنیادی است کاربردی نیست. در نتیجه قیاس آن ها مبنای درستی (به زعم من) ندارد.
دوم این که در تاریخچه، هر دو ظرفیت شعر منثور و منظوم از دیرباز در ایران وجود داشته اند شرایط اجتماعی فیزیکی سیاسی ذهنی را برای رشد و تکامل و شکوفایی انواع شعر منثور ، تحولات جهانی از جمله تکنولوژی ارتباطات با تاثیر بر ادبیات و هنر جهان ، پدید اورد و لذا من معتقد نیستم که تحولات سده اخیر ما ناشی از احساس کاستی و نیاز در ادبیات گذشته ما بوده است. هر دو ظرفیت از آغاز وجود داشته ظرفیت های شعر منثور امروز نسبت به قبل خود شناخته شده تر است و بسیار شکوفاتر و آن هم به دلیل اندیشمندانی است که به استفاده از آن و تکاملش توجه و تمایل داشتند. در همین راستا انواع شعر منظوم ما هم سیر تکاملی داشتند و به نظر من آن نیز نتیجه تاثیر پذیری از تحولات جهانی ادبیات و نیز رشد انواع شعر منثور و جریان های فکری حاکم بر آن و تاثیر مستقیم یا غیر مستقیم آن ها بر انواع شعر منظوم ما بوده است.

با درود