1
به گمانم تقصیر صداقت بود
که چون رویای عاشقانه ام را
از هم می شکافت
چشمه ی محبت
در اعماق قلبم می خشکید
#####
2
تمام قصّه
به گل یا پوچ می ماند
گل را که دید
آنقدر بازی تمام شد
که سراغ از
ردّ پای عطرش را گرفتن
بیهوده بود
######
3
جاودان شدی
و این را
مرگ احساسم
در گوش های سنگین تقدیر
آهسته آهسته
زمزمه می کرد
######
4
فخر می فروشد
خوشبختی
بر چهار سوی خیالت
اگر
غم هایت را
به یاد آوری
#####
5
یادت هست؟
درس عاشقی را
گرم و مالامال
ذره ذره در قلبم نشاندی
و حالا سرد و بی احساس
ردّ پای فراموشی را
پا به پایت دنبال می کنم

بچگیام
بیست و هشت و بیست و نه تیر نود و پنج

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):

علیرضا حکیم

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها