تقدیم به حضرت علی اصغر علیه السلام

بنام خدا

هرکس شنید روضه او را اسیر شد
درگیر و دار گریه بر او پیر پیر شد

طفل رباب، ناله ارباب را شنید
آن لحظه شیرخواره همانند شیر شد

دستش علم شد و همه قنداقه اش زره
نازک گلوی او سپری بهر تیر شد

او مظهر شجاعتی از جنس عشق بود
در ظهر، او برای پدر جان ظهیر شد

هل من مبارزش همه را بی قرار کرد
مثل عموش یکه یلی بی نظیر شد

در خاطرش “خرابه و خواهر” خطور کرد
با غیرتش روانه امری خطیر شد

می گفت در دلش که چرا قهر کرده تیر؟
برخورد او به قلب گلویم چه دیر شد

مادر نگاه کرد و نگاهش به ماه بود
ناگاه از نظاره شش ماهه سیر شد

آن تیر با گلوی پسر آشنا نبود
اما چه زود مونس طفل بصیر شد

از بین دست و پا و سر و حنجری سپید
آن سهم ،سهم حنجر همچون حریر شد

آبی سه شعبه آمده بهر تلظی اش
سیراب از چشیدن آبی کثیر شد

فریاد “فارحموا” ی حسین را شنید تیر
خجلت کشان روانه طفل صغیر شد

لبیک گفت و غنچه لبهاش بسته شد
سبابه اش نشانه اهل مسیر شد

او رفت در بهار و خزان ماند بعد از او
گرمای دست او هدف زمهریر شد

آن دم که گریه مرهم خوبی دگر نبود
ذکر تمام اهل حرم “یا مجیر” شد

محراب دستهای پدر مقتل پسر
اینگونه طفل، پیرو جدش امیر شد

بابا براش حفره گهواره می کند
مادر غمین طفلک روشن ضمیر شد

چادر سیاه مادر او مثل شب سیاه
آغوش،جای طلعت ماه منیر شد

طفل صغیر همت کاری بزرگ کرد
با دست کوچکش شه دین را نصیر شد

لعنت به آنکه تیر جفا را روانه کرد
لعنت به آنکه از طرف او اجیر شد

…………..
علی رفیعی