برگشته ای حالا، که دیگراشتیاقی نیست
دل، بردی از دل مرده ای مانند من اما؛
آن را پس آوردی زمانی که دماغی نیست
در سینه جای دل، غمی سنگین به جا مانده
این خانه ی ویرانه را، حتی اتاقی نیست!
دودی که می بینی، فقط آثار اندوه است
این حاصل آه است، محصول اجاقی نیست
پرواز… ممنوع است، در این غار تنهایی؛
در “غار” من حتی نشانی از کلاغی نیست
یک عمر با غم، سوختم، باغم خزانی بود…
شعرم، زمستانی اگر هست، اتفاقی نیست
یک اتفاق ساده هم، در من، نمی افتد!
این خانه تاریک است سو سوی چراغی نیست
مدفون شدم در خاطرات، از فرط تنهایی ؛
دیگر چه می گیری؟ که از خالو سراغی نیست
#رضـــــازمانیـــــاݩ‌قوژدی
۹۶/۱۱/۱۳ مرتکب شدم…《خلو دخو 》

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):

علیرضا حکیم

رضا زمانیان قوژدی

مهران اسدپور

مدیر سایت

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها