رموز شاعری

سلام
در مورد این که به قول استاد خراسانی،

کار نیکو کردن از پر کردن است

با اندیشه ای که شما به زیبایی به نظم کشیده اید؛ موافقم

اما مساله نقد امروز مخصوصا در کشور ما کمی پیچیده است

گاهی در جایگاه شاعران، غرور و اعتماد به نفس کاذب و تصورات نادرستی در مورد الهام شعر وجود دارد که مخل پذیرش نقدهای درست است.

گاهی در جایگاه منتقدان، غرور و اعتماد به نفس کاذب در عین نداشتن علم و اشراف کافی به حوزه های ورود در بحث وجود دارد که موجب شکل گیری و سماجت در نقدهای نادرست است.

بحث در این ارتباط بسیار است
اما اگر غرور نباشد و واقع بینی و تفکر انتقادی درست جای آن را بگیرد در هر دو گروه ضریب اشتباه پایین می آید هر چند که باید توجه کرد مصونیت کامل از اشتباه هم، غیر ممکن است.

با درود فراوان

🌹🌹🌹

طرح و بیان موضوع و تذکر و یادآوری این مسئله که باید نوشت و نوشت و نوشت … و خواند و خواند و خواند … تا قلم صیقلی شود و ذهن ماهر ، بسیار صحیح است و بجا …
اما یک نکته نباید فراموش شود و آن اینست که : شعر چیزی شبیه وحی است و ” آمدنی ” است و نه ” آوردنی ” …
از اثر زیبا و آموزنده شما بسیار بهره بردم و درود بر شما

سلام و درود

کار نیکو کردن از پر کردن استذ

عالی بود

در پناه خدا 🌹

🌹🌹🌹🌹🌹

درود بر شما جناب زمانیان عزیز

عالی ست

دست مریزاد
💐

زیبا و به معنا

درودها استاد بزرگوار

پاینده باشید🌺

درود و ارادت
جناب زمانیان نازنین
◇◇◇◇
یکی از زیبایی های این سروده، اشاره به شاعری و نقد بر آن است که نیاز به دیدگاهی مهرآگین و نقدی صادقانه دارد.
○○○
شعر زمانی دلچسب است که پیامی داشته باشد
و نقد زمانی امکان دارد که اولا شعر را بفهمد و خوبیها را برجسته کند
دوما پیامی برای پیراستن آن از نکات ضعف داشته باشد. و بقول معروف حرف حساب بزند.

نقد شعر و شاعری زیبا بُوَد
گر ز کلک و خامه ای دانا بُوَد

گلزار ادبتان سبز و آفتاب نگاهتان مهرآگین باد

🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌿🌿🌿

درود ها
بسیار زیبا است
سربلند و پایدار باشید
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

درود و لب مریزاد جناب زمانیان عزیز

سروده ی زیبایی خواندم

در نظر من ( الهام ) چیزی جز ردیابی تداعی هایی ذهنی نیست .
و کیفیت این ردیابی , رابطه ی مستقیم با میزان اندوخته های ذهنی شاعر دارد .و اندوخته های ذهنی هر شاعری هم رابطه ی مستقیمی با میزان مطالعات و مکاشفات و مشاهدات او در طول عمرش دارد .

از یک ذهن خالی , تداعی عالی بیرون نمی آید .

حتی آن چوپانی که سواد خواندن و نوشتن ندارد و نمی تواند مطالعه کند بواسطه ی مشاهدات و مکاشافات شخصی خودش که در طول عمرش داشته و بر اساس آن پارمترهای زیباشناسی فردی که هر انسانی دارد و او هم دارد دست به آفرینش هنری می زند .

بنده هیچ وقت اعتقاد به ماورایی بودن آنچه الهام می نامندش نداشته ام .

جوششی و کوششی خواندن شعر هم چیزی جز همان ردیابی تداعی های ذهنی نیست .

جوششی یعنی استخراج اندوخته های ذهنی دم دست که در پیشخوان ذهن پرسه میزنند .

کوششی یعنی نقب زدن به لایه های زیرین ذهن که با تمرکز همراه است و در سایه ی هوشی یا همان کسوف مشاعیر صورت می گیرد .

سالها پیش , دوستی شعری سروده بود و می گفت یکدفعه بهم الهام شد .
نگاهی به شعرش کردم دیدم نه نظم درستی دارد و نه آن ارتباطی که باید بین تصویر سازی و مفهوم پردازی باشد در آن دیده می شود

ایشان با توضیحاتی که میداد کم و کاستی های مفهومی شعرش را سعی میکرد توجیح کند .

گفتم ببخشید این الهام از کجا صورت گرفته؟؟

گفت منظورت چیه ؟

گفتم میخوام بدونم از عالم غیب بهت الهام شده ؟

گفت نمیدونم . شاید , یکدفعه اومد نوک زبونم و نوشتمش

گفتم اگر از عالم غیب بوده بدون شک اون حضرات بالانشین شناختی از هنرسازه های بافتاری و ساختاری در هنری بنام شعر در روی زمین نداشتن .

یادم باشه یک جلد از صور خیال شفیعی کدکنی رو براشون بفرستم .

میخواهم بگویم در ذهن خیلی از ما شاعرا و علاقمندان به شعر هنوز هم همچین خرافه هایی هست . همان طور که فرمودید شعر اولن یک هنر هست و در ثانی مثل هر هنر دیگری علاوه بر داشتن ذوق که این ذوق همان پارمترهای زیباشناسی فردی می باشد نیاز به تمرین و ورز دادن زبان و کسب دانش های شناختی این هنر هم دارد . یعنی قسمتی از آن متکی به ذوق است که ریشه در پارامترهای زیباشناسی فردی دارد , و به ذات شخص مربوط است . و قسمتی اکتسابی ست که باید آنها را با تمرین و ممارست یاد گرفت .

سروده ی تعلیمی زیبایی خواندملب مریزاد👌👌🌹

سلام و احسنت
شدیدا موافقم🌺🌺🌺🌺