خوشبخت

با سلام
این سروده در تمی از عاشقی ونمادهایی از دین زردشت بیان شده در نهایت پیامی که ” دوست داشتن “بودواین دوست داشتن منجر به خوشبختی می شود
وسراسر شعر دست بردن به دعا وثنا ی خداوندست که مهربانی را افزون کند وچند محور مهم داشت این شعر در مضمونهایش
یکی مهربانی اصالت دارد واصیلست وبن مایه آدمیست که باید حفظ واحیا شود
و هر قدر بیشتر وفراگیر تر بهتر واصلا بی دریغی آن که به قول
معروف نور علی نورست
ودیگر مطلب مهربانی آسمانیست وفطری انسان
وباید به منشا آن ” خداوند ” دخیل بست وپناه برد برای برکت وافزونیش و
نکته ی بعد ومهم اینست که خوشبختی واحساس آن
دردوست داشتنست
و این احساس دوست داشتن لازمه ی روان انسانست که از همه ی کدورات پاک شود وتا مهر بورزد
اگر درون آدمی کدر شود وغبار آلود ومادی باشد خیلی کم می تواند نیکی کند واگرهم باشد نگاه ابزاری و منفعت طلبی بقول معروف قاطی دارد
و نگاه آسمانی اینطور نیست همچون آسمان که همه چیزش بی دریغست
و
این سه محور برداشت من بود از این سرایش وخوب ترسیم گردیده
دیگر : عشق ماوراییست جنسش ومنشا اش خداوندست
ومهر آفرین را آفرین
و
این اس این شعر بود
وشروع با پایان ربط داشت البته همه ی شعر و این ربط شروع وپایان هم این بود که عشق معنا ی زیباییست در کردار وگفتار و این دو منجر به زیبایی نیز خواهند گشت
واین احساس نیاز به نیکی ومهربانی و در نهایت عشق زیبنده و سزاوار انسانست
وبی عشق مردگیست و در عشق زنده باید به فرموده ی مولانا ی بزرگ
و
اما در شکل شعر و فرمتش : زبان شعر یکدستی داشت بی کلمات ثقیل وعلاوه ارجاعات بیرون از متن که خوب بود و کنکاشی را برا ی در یافت مضمونها ومعانی در برداشت،
در شروع
دلایل آن ضمایر متصل که جدا نوشته شده اند بر من کشف نشد چو ن یکنو ع هنجار گریزی در زبان نگارشست
واگر اهمیت و افزونی در این جدا نوشتن ومصلحتی بزرگتر
و جود نداشته باشد در نگارششون بدین صورت کاری بی فایده وعبثست
ودر دو جای دیگر در متن ضمایر من منفصل من دوبار آمده اند
در صورتیکه ضمیر متصل م در فعل آمده و اینهم حشو بود و
در کل شعر ی پر احساس بود و در مضمونهایی در خور با زبان سا ده و سلیس وموفق بود

🌹🌹🌹🌹💐💐💐🌹🌹🌹