🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
سروشی در مکتب ادبی نورگرایی
دور از آواز مرغکان بودم
در غم شهر، نوحه خوان بودم
جانِ ارزان به دست
در کلانشهری
“قیمتِ دلخوشی _ گران” بودم
آمدم به چمن
چای می نوشم
عکس می گیرم
شعر می خوانم
و بدون حصار می نگرم
آسمان را.
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)
(سروش: گونه ای از شعر پیشرو، آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو، اصالتاً برای کوتاه سرایی و برپایه ی همانندگریزی در لَخت پایانی.
شعر پیشرو: آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو، دارای گونه هایی همچون
سه گانی، سروش، سه گلشن، شعر سبز یا چندآهنگ و شعر تک.
مکتب ادبی نورگرایی:
مکتبی نوپا و بومی، برپایه ی
ترسیم طبیعت و سنت با قلم موی معنویت بر بوم پسامدرن)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
مرداد 23, 1401
#مکتب_ادبی_نورگرایی
مکتبی بومی برای شعر و ادبیات و هنر،
مکتبی برای ایران بزرگ فرهنگی (ایران، افغانستان، تاجیکستان و…) تا در دنیای امروز، حرف بیش تری در عرصه ی ادبیات و هنر جهانی داشته باشیم.
برای گسترش این مکتب بومی و هماهنگ با اندیشه های مشترک مان،
نیاز به این است که شما فرهیختگان گرانقدر،
به سرایش و هنر آفرینی
در آن بپردازید!
ایرانشهری سپاس
پاسخ
بستن فرم