🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
کوه را باید به دوشِ عشق بُرد
باده را باید به نوشِ عشق خورد
چرخ را باید مطیعِ خویش کرد
گر بزرگ است آن بباید دید خُرد
تا مگر آری به کف عرفان ناب
دل بباید دستِ دلداری سپرد
در چمن چون سرو باید زندگی
ورنه گل های چمن آخر فسُرد
چون خدا یار است، ای دل غم مخور
عاشق صادق به هر بازی ببُرد
دیده ام دندانِ خود از دست داد
آنکه دندانِ حریفِ خود، شُمُرد !!
هیچ کس طارق حریفِ عشق نیست
این سخن بشنیدم از گُردانِ گُرد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
دی 9, 1402
دیده ام دندانِ خود از دست داد
آنکه دندانِ حریفِ خود، شُمُرد
سلام و درود
پاسخ
دی 9, 1402
سلام و درود
این بیت انتخابی شمابیشتر اوقات ورد زبانم می باشد
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا 🌱🌹🙏🌱
پاسخ
دی 9, 1402
درود استاد خراسانی بزرگوار
چون خدا یار است، ای دل غم مخور
عاشق صادق به هر بازی ببُرد
غزل زیبای شما سرشار از مفاهیم عاشقانه و عرفانی ست ..
پاینده باشید استاد 🌸🌸🌺🌺🌷🌷🌷
پاسخ
دی 9, 1402
سلام عادل عزیزم
از غزل های قدیمی ست و به بیت انتخابی شما ایمان قاطع دارم
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا 🌱🙏🌹👏🌱
پاسخ
دی 9, 1402
درود و عرض ادب و احترام
درپناه حضرت حق 🌹🌹
پاسخ
دی 9, 1402
سلام و درود
سپاس از مهر نگاهتان
در پناه خدا 🌱🌹🙏🌱
پاسخ
بستن فرم