🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۹/۰۳/۲۸ |
| تعداد شعر: | 8 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۰/۰۷/۱۳ |
چشم ها ما را اسیر عالم خود می کنند
اشک ها دل را لگدکوب غم خود می‌کنند
داغ یعنی، در گرفتاری همه بی اعتناء
دشمنم را اَرج داده، مَحرَمِ خود می‌کنند
ابرها هم در میان جَوِّ سردِ زندگی
خاک را مهمان به بزمِ شبنم خود می کنند
وقت تنهایی، طبیعی تر ز آه و ناله چیست؟
اشک بی حد، زانو آن را، مَقْدَمِ خود می کنند
غار تنهاییِّ من، دفترچه ای از یاد توست
های هایم دفترت را، زمزم خود می کنند
عاشقانِ در خیابان مانده ی تک سرنشین
آسمانها را پر از دود و دمِ خود می کنند
مرگ بر دوری ز آغوش تو که این تیغ ها
هرچه باید!، بر تنِ من، با دَمِ خود می کنند
در سرم غیر از وصالت نیست، چونکه درد ها
عاشقان را ناخودآگَه، آدم خود می کنند
(ازمجموعه شعر ”دفترغمگین”)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
امیر راهین در افق
سپاس جناب راسخ
امیر راهین در افق
درود استاد لاهیجی سپاسمندم از نکته نطرات ونقدعالیتان زحمت کشیدید
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
بستن فرم