🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۷/۰۸/۰۴ |
| تعداد شعر: | 82 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۱۱/۱۵ |
درد و رنجی که در درون ِ ماست
صخره و سنگ را بَس آزارد
وای از این دردهای انسانی
اشک ِ ماتم ز چشم می بارد
ما اسیران ِ دست ِ آلامیم
این اسارت مرا به خود بسته
پنجه ی رنج شد قفس ما را
کوه ِ دردم ، پُر از غم و خسته
این مَشِقّت که مشق ِ جانکاهیست
درس ِ درد است از برای جان
مثل یعقوب در پی یوسف
دور ِ دور است یوسف از کنعان
وای از این دردهای بی درمان
چون شرنگی نشسته در جانها
نُزل ِ این سفره ی هلاکت بار
مرگ و رنجی برای مهمانها
ساغر ِجان ِ من پُر از درد است
باده ی غم درون ِجانم بود
پهلوان در نبرد ِ غم گشتم
خان هشتم به حق که خانَم بود
رنج ها از ازل به پای ِ ماست
ما ز ِ آغاز ِ خود پُر از دردیم
ریشه هامان درون ِ خاک درد
خشک ِ خشکیم ، ما همه زردیم
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
در لبخند…
همواره درخت دانش مانا پربار است👏👏
درود بی کران... جناب خراسانی گران ارج😍🌱
بستن فرم