🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
سروش های دریاچه ی نیلوفر
سروش 62
آب را باید
به دل تشنه ی چمن بدهند
و هوا را
به سر و سینه ی دمن بدهند
و تو آب و هوای جان باشی
آمدم تا تو را به من بدهند
پر امیدم.
تابستان 1401،
طَرَبستان، بابلعشق،
تالاب نیلوفر آبی،
محمدعلی رضاپور (مهدی)
شعر سروش:
گونه ای کوتاه از شعر پیشرو (آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو، با ترفندهایی ویژه) با پایانی متفاوت و برجسته.
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
دی 9, 1401
درود بر شما
مثل همیشه زیبا و خواندنی سروده اید
💐💐💐🌿
پاسخ
دی 9, 1401
درودتان و سپاس از لطف شما بزرگوار
🌹💐💐💐🌿
پاسخ
دی 9, 1401
پاسخ
دی 9, 1401
🌹🌹🌹
پاسخ
دی 9, 1401
زیباست💐
پاسخ
دی 9, 1401
سپاس تان💐🌹
پاسخ
دی 9, 1401
سلام همیشه پرامید باشید
پاسخ
دی 9, 1401
سلام و درود
امید، یار همواره ی شما
پاسخ
دی 10, 1401
آب را باید
به دل تشنه ی چمن بدهند
و هوا را
به سر و سینه ی دمن بدهند
و تو آب و هوای جان باشی
آمدم تا تو را به من بدهند
پر امیدم
امید از همه ی روشنایی ها روشنتر است
درود بر شما جناب استاد رضاپور گرامی
💐🙏👏👏👏👏🌹❤️
پاسخ
دی 10, 1401
سلام و درود و سپاس تان جناب استاد مهدی پور گرانقدر
🌿💐🙏🌷🌷🌷🌷🌹❤️🌿
پاسخ
بستن فرم