سه تار

و سلام مجدد
خدمت شما عرض کنم که در هر حال دوگانگی زبان در شعر مجاز نیست. و اگر جایی هم صورت بگیرد نیاز هست شاعر از قبل مقدمه چینی کند.
اما این که بسیاری شاعران بزرگ در اشعارشان چنین کاری می کنند دلیل بر رد این قانون نیست
منتهی شاعران بزرگ و معروف نان شهرت خود را می خورند و فراتر از قانون هستن
من به دوستان شاعر در این موارد که چرا فلان شاعر بزرگ فلان قاعده‌ مهم را رعایت نکرده می گویم ایشان بزرگ و معروف هستند و من و شما نیستیم هر وقت معروف شدیم ما هم می توانیم از این کارها بکنیم.
نمونه حرفم این بیت حافظ؛
صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا
خود بنده هرگز دقت به این ایراد بزرگ نکرده بودم
ولی اگر من مبتدی چنین قافیه ای در شعر به کار ببرم اساتید شعر در انجمن ها یا سایت پوست سرم را می کنند
ولی حافظ چون شاعر بزرگی هست اصلا این قانون شکنی آشکارش به چشم کمتر کسی آمده (گرچه شائبه عمدی بودن این کار از طرف حافظ هم مطرح شده و البته ارادت من به ایشان نه تنها به عنوان شاعر بلکه به عنوان یک ولی الهی همیشگی بوده و هست)
در مورد خوش نشینی کلمات با هم و تنگناهای وزنی که بهتر هست هر دو را تحت عنوان ضرورت های شعری بیاوریم بهترست با تمرین توانایی خود را آنقدر بالا ببریم که کمتر لازم باشد از این تبصره ها استفاده کنیم و در نتیجه اشعار زیباتری ارائه بدهیم.
ان شاءالله موفق باشید