🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
این جا، سوژه چقدر زیاد است
چقدر اکسیژن خالص، پر امتداد است
شادی _ در معنای خالصش_ این جا، آزاد است
هر چَهچَهی شاید سروشی باشد
و هر نیلوفری بر دفتر خاطرم مداد است
روحت را به دست نسیم و تماشا بسپار!
آبادی بر باد است
بنیادم شاد است
ماهیگیران ماهی می گیرند
کودکان، خوراکی
زنان، شادابی
مردان، آرامش
و من در خروشی آرام
سروش هایی آسمان نوش.
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)
(سروش: گونه ای از شعر پیشرو، اصالتاً برای کوتاه سرایی و برپایه ی همانندگریزی در لَخت پایانی.
شعر پیشرو: آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو، دارای گونه هایی همچون
سه گانی، سروش، سه گلشن، شعر سبز یا چندآهنگ و شعر تک.
مکتب ادبی نورگرایی:
مکتبی نوپا و بومی، برپایه ی
ترسیم طبیعت و سنت با قلم موی معنویت بر بوم پسامدرن)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (5):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
شهریور 4, 1401
درود بر شما
موفق باشید
🙏🌹🌹🌹
پاسخ
شهریور 6, 1401
درود و سپاس تان
در پناه خدا بهترین ها نصیب تان 🙏🌹🌹🌹🙏
پاسخ
بستن فرم