🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
سکانس آخر نمایشی تک نفره بودم
ساکت ولی لبریز از حرف
برای صندلی های خالی
برای اجسام بی روح
ولی نمیدانم که چرا صندلی ها بیشتر از تو مشتاق نمایشنامه ام شده اند
دروغ است که صندلی ها روح ندارند
دروغ است که بعد از رفتن حضار حضور صندلی ها یعنی نیشخند به حضور من
صندلی ها بیشتر از تو میدانند
صندلی ها بیشتر از تو حس دارند
تو با غرور کاذبت لحظه لحظه مرگ را زندگی میکنی
تو با حسادت بچه گانه ات نفس نفس خود را شکنجه میدهی
نمایش من برای صندلی های خالی جذابتر از حضور توست برای حضار بی روح
احسان اهورا
20 فروردین 95
#احسان_اهورا
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):