طلاق

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود
#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

شاخه های بُریده، کو
گلِ شان؟ /

یا غمین و بهانه جو، گلِ شان/

یا پُر از غصه ی نگو، گل شان/

شاخه های “شِ” “آخ”…. //

#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

آخر از هم جدا شدند، جدا/

حیف شد حیف شد تو را به خدا/

بچه های طلاق… بیچاره! //

#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

تو پدر نیستی مگر؟! بس کن!/

مادرِ بچه ها! دگر بس کن!/

تبرِ خودخواهی…
(فَعَلاتن فعلن
در زحافات وزن ویژه ی سروش)/

بگذر! بس کن!/

بچه های طلاق، مظلوم اند. //

#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

کاش می شد که باز برگردیم/

به غزل های ناز برگردیم/

به گلِ دلنواز برگردیم/

به رَهی چاره ساز برگردیم/

زین رهِ دلگُداز برگردیم/

ای غرور کثیف! //

#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

می روی، می روم، تمام شدیم/

معرفت مُرد و بی مرام شدیم/

زندگی مُرد و، مُرده فام شدیم/

به کجا می رویم؟! //

#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

شیشه ی خوشگلِ خیالِ تو را/

من شکستم/

آی گنجشکِ بی گناهِ خودم!/

بال تو را/

من شکستم/

نوبهارانه ی نهال تو را… /

من حریف غرور خود نشدم. //

#بداهه ی #سروش
از #محمدعلی_رضاپور :

کاش حرمت داشت/

واژه ی پر صلابتِ “بابا”/

کاش عزت داشت/

نام “مادر” درون خانه ی ما/

کاش قدرت داشت
(وزن برپایه ی معیار عروض سروش: فاعلاتن فع) /

وساطت داشت
(وزن برپایه ی معیار عروض سروش: مفاعیلن)/

گریه هایم. //