طنز ای رها شده، فرهنگ!

از کتاب طنز تلخِ شیرین

ای رها شده، فرهنگ! بی‌صفاشده، فرهنگ!
هر که دل برایت سوخت، مبتلا شده، فرهنگ!

مثل یوسف چاهی، مانده بر سرراه‌ای
قیمَتَت کم از کاهی. بی‌بها شده، فرهنگ!

خورده‌ای زمین این جور. پای چابکت در رفت
با غم زمینگیری، آشنا شده، فرهنگ!

دکّه‌ی فلافل را لحظه‌ای تماشا کن
ای که مانده بی‌رونق! ای فنا شده، فرهنگ!

در مدارسِ این جا، هر یک از معلّم ها
شغل دوّمش جانا! دلگشا شده؛ فرهنگ!

کاسب‌اند و راننده، جمعی از معلّم‌ها
شغل دوم ما هم ماجرا شده؛ فرهنگ!

من، خودم، لوازمی‌ام. دستیارِ کاظمی‌ام
بعدِ درس دادن‌ها، کارِ ما شده؛ فرهنگ!

ماهِ آسمانِ شب! پشت ابرها ماندی
شهر شب، دگر، بی‌تو، بدنَما شده؛ فرهنگ!

شهر شب، دگر، بی‌تو، کی شود ستاره سرا؟
ای خودت اجاره‌نشین! بی‌سرا شده، فرهنگ!

می‌خرد تو را با پول، هم زرنگ و هم گاگول
عهد عزّتت ای عشق! انقضا شده؛ فرهنگ!

کف بزن کفک نزدی یا خودت محک نزدی
مثل اقتصادی که خود کفا شده؛ فرهنگ!

دلخوش‌ام که هر آمار، گفته از ترقّیِ یار
رفته‌ای دوباره به اوج، کلّه پا شده، فرهنگ!

این زمان که بی‌یاری، اشک غصّه می‌باری
در کنار تو ماندن، ناروا شده؛ فرهنگ!

این زمان که بی‌یاری، مانده‌ام  وفادارت
غم نخور دگر، عشقم! ای فدا شده، فرهنگ!

این زمان که بی‌یاری، این چنین شررباری
من رها نمی‌کنمت. ای رها شده، فرهنگ!