🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۱/۰۱/۰۸ |
| تعداد شعر: | 10 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۱/۰۲/۲۹ |
قدر استاد ندانستم من
وای گر این گنهم سوزد تن
گر بپرسند ز نیکی با وی
چه توان‌گفت ندارم گفتن
پیش لطفش به عدد نیکی من
چو جُوی دان برِ صدها خرمن
تا مرا مطلبی آموخته او
متحمل شده بس درد و محن
مادرم زاد و پدر رشدم داد
رنجشان کرد مرا شیر فکن
لیک استاد بیاموخت مرا
دین و علم و هنر و حرفه و فن
آن دو کردند قوی کالبدم
و این مرا ساخته مردی روشن
هرچه دارم بود از استادم
علم و آزادگی و نیک بُدن
خواهم امروز دهم پاداشش
لیکن او رفته از این دار کهن
بار الها تو ببخشا او را
تربتش ساز ز گل چون گلشن
قدر استاد جوانان دانید
چون مهاجر به نکو دانستن
شاعر: ابوالقاسم حشمت مهاجر
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
درود بر شما و سپاسگذارم.فراخ دید شما بسیار قالب احترام است و بسیار شیوا واکاوی
در در فراسوها
درود فارغ از نظر نیچه که گاه زن را مکرم و گاه مجرم یاد میکند ،
فروردین 20, 1401
🌺🌻🌺🌻🌺🌻🌺
پاسخ
فروردین 20, 1401
🌿🌺👏👏👏👏
پاسخ
بستن فرم