🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
مایلم به دوردست ها
به آنجا که تو را می توان یافت
یک جا
ثابت و ساکن
نگاهم را به نگاهت
گره بزنم
چون درختی سرو
که محکوم به ایستادن است و
سر خود
به پایین نمی آورد
دوری را غمی می شمارد
به گستردگی کهکشان شب صحرا
راه ها را با سه شاخه ی سبز
در سر
با همراهی یاد ها
هزاران کیلومتر پرواز می کند و
مانند من
فقط می خواهد
یک چیز ببیند
گردش گل های گرانی
که در چشم نهفته ای
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
شهریور 23, 1398
… درود گرامی
خواستم کمی جا به جایی و حذف انجام دهم مانند دیگران ولی ترسیدم شما هم به دل بگیرید…
نگاهت
راهیست که مرا به شکارگاهی
می رساند و تو را، به پادشاهی…
پ……
پاسخ
شهریور 23, 1398
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم