🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۱/۲۸ |
| تعداد شعر: | 850 |
| تعداد مطالب: | 8 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۳/۱۲ |
می دیدی اگر
آنشب که به صحرای بلا گم شده بودم
آواره ی گرداب تهاجم شده بودم
در ظلمتی از گرد و غبار و تب و آتش
با شعله صد دلهره هیزم شده بودم
از آن شب عقرب زده بهتر که نگویم
پروانه که در لانه کژدم شده بودم
با پهنه دریای بلاخیز و پرآشوب
آشفته ترین موج تلاطم شده بودم
وای از دل پر کینه آن قوم ستمگر
قربانی نادانی مردم شده بودم
یک کودک دردانه و صد خرمن اندوه
درگیر همین سوء تفاهم شده بودم
باید بکشم خار فرو رفته به پا را
دلواپس هر خوشه گندم شده بودم
بر شانه نهادم همه ی بار غمم را
می دیدی اگر اینهمه خانم شده بودم
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
در لبخند…
همواره درخت دانش مانا پربار است👏👏
درود بی کران... جناب خراسانی گران ارج😍🌱
مرداد 22, 1401
سلام و درود بر استاد گرانمهر جناب معصومی
چه غزل شیوا و روانی آنهم با قوافی سخت
لذت بردم
در پناه خدا 🌿🌹👏👏👏👏👏👌🌹🌿
پاسخ
مرداد 23, 1401
بر شانه نهادم همه ی بار ِ غمم را
می دیدی اگر اینهمه خانم شده بودم
درود بر شما بسیار زیبا سروده اید
🙏🌺🌺🌺
پاسخ
مرداد 23, 1401
سلام و دروداستاد معصومی
بسیار عالی است
در پناه خدا
🌷🌷🌷🌷
پاسخ
بستن فرم