🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۶/۰۹/۲۴ |
| تعداد شعر: | 55 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۰/۰۱/۰۲ |
صدای نغمه ی باران،به یغما می برد دل را
به سوی مهر بی پایانِ دنیا آورد دل را
هوایت تا به دل سر زد،غزل سر به هوا جوشید
نوای مرغ عاشق خوان،چه زیبا پرورد دل را
جرقه می زند تا ابر،دلم آتش به جان خاموش
بسی زیبا نَمِ باران،ز غم ها می دَرَد دل را
عجب آرامش نابی،من اینجا با تو نزدیکم
به اوج حس بی تابی،که تا رویا بَرَد دل را
تو را در ریزش باران،که جان را می دهد سامان
تصور می کنم هر دم،که از طوفان پَرَد دل را
به رقص می افتد این دل که،هوایت هوشش از سر برد
چه خوب ست حس و حالی که،ز عالم می بُرَد دل را
“معصومه خرم بخش”
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
در لبخند…
همواره درخت دانش مانا پربار است👏👏
درود بی کران... جناب خراسانی گران ارج😍🌱
