🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
خنده ام تلخ ترین،حالت ویران شدن است
حجم جان تا به تنم،رو به بیابان شدن است
ماه در هاله ی تاریک،فرو رفته به سوگ_
در غم برکه ای خاموش،در اذعان شدن است
آه در گوش فلک می کشد این شام حزین..
ابر می تِرکَدُ مرگش،نمِ باران شدن است
جان دلخسته ی من همچو کویر دل ماه_
پشت بشاشی سردم،غمِ پنهان شدن است
قلب پاییز پر است از غم گیتی،چونان
مهرش از این همه اندوه به آبان شدن است
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
مهر 20, 1398
درود بر شما
بانو خرم بخش ارجمند
خوش سروده ای
…
وقتی از کوچه گذر کرد به من گفت بیا
که از پس این غم تو در صف درمان شدن است
…🌿🌺🍃
پاسخ
مهر 20, 1398
درودتان جناب معصومی شاهنده
مهرتان سپاس
ماندگار گلستان ادب و فرزانگیتان🌹🌹
پاسخ
مهر 20, 1398
درود برشما🌿🌹🌹🌹🍃
پاسخ
مهر 20, 1398
درود بیکران گرامی🌹🌹
پاسخ
مهر 22, 1398
سلام و درودتان باد بزرگوار
🌺🌺🌺🍃🌿💐
پاسخ
مهر 22, 1398
درود بیکران گرامی
بقایتان به عشق🌹🌹
پاسخ
آبان 7, 1400
پاسخ
آبان 7, 1400
سلام
پاسخ
آبان 7, 1400
پاسخ
بستن فرم