نقطه هیچ یا خودِ خودم!

🌿🌺🌸🌺🌸🌷🌸
درود ارجمند
بانو طالبی گرامی

روزگارت خوش و خرم
…
خودت میدانی

زندگی آیه درد است، خودت می دانی
مثل میدان نبرد است خودت میدانی

گاه پاییز و زمستان و گهی مثل بهار…
گاه بارانی و سرد است خودت میدانی

با خبر هستی و اگه شده ای کارش را
از وفایی که نکردست خودت میدانی

جفت شش داده ولیکن ششو بش هم دارد
مثل یک تخته نرد است خودت میدانی

ای بسا ناله که بر گور جوانمردان کرد
روزگاریکه نه مرد است خودت می دانی

خانه ی ماندن اولاد بشر اینجا نیست
روی هر پنجره گردست خودت می دانی

سبزی برگ درختان دو سه ماهست اما
اخرش یک رخ زرد است خودت می دانی

علی معصومی ۱۰ آبان ۱۳۹۸

درود مهربانو
مانا باشید و موفق ❤️❤️❤️❤️

سلام بر بانوی فرزانه

🌺🌺🌺🌺🌺🍃🌿💐

سلام و درود

زندگی شادی و غم هایی دارد
نه شادی هایش مشگل گشا هستند و نه غم هایش ماندگار

در پناه خدا شاد زی 🌿👏👏👏👏🌿

❤️سلام و درود

با سلام و درود خدمت شما سرکار خانم طالبی
بسیار زیبا
زنده باشید
🌹🌹🌹🌹🌹

اینکه آدمی برای یافتن و شناختن خود چه مسیری را طی می کند و در این میان از چه اتفاقاتی و چه مراحلی عبور می کند و جه چیزها که نمی بیند و نمی شنود… حکایتی است تقریبا برای همه مشابه…
اما سفر درونی و بیرونی هر کدام قصه خود را دارد.
این اثر زیبا با آنکه تلخ بود اما بی نهایت باور پذیر بود و خوش طعم… مانند یک قهوه تلخ در صبحی پاییزی…
بهره بردم و درود بر شما

اگرچه دلبستگی اش
پر از هوای پنجره
بود
ولی بی توقع تر
ازنفس های نسیم
تنش را
در گلوی شب
دفن کرد
گل شب بویی
که
درغفلت چشمها
خود را
به خدا سپرد
حامی شریبی
درودتان باد بانوی خوب شعر
جناب استاد طاابی گرامی
همیشه ی قلم تواناو احساس تواناترتان شور و شعور خوبیهاست
شاد باشید
ایام بکام
🌹🌹🌹

در پیِ خود چه سال ها به سختی دویده‌ام
درود بر بانو طالبی خوش قلم
زیبا بود
مرا یاد بداهه ی چند روز پیش خودم انداختید که پیشکش میکنم:
خوبم ولی…
میخواهم خودم را
به “خود” برگردانم
سر می چرخانم
آشناتر از منی
عقب می بینم
به دنبال من
راه افتاده
هزارسال خسته
قرن ها متلاشی
ولی لبخند خوشحالی
از برق نگاهش
دست دلم را
می گیرد
او خود منست
از پس سال ها
به من
می رسد
.
درود بر شما و زنده باشید🌷🌷🌷