🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
گیسوی سیاه تو در روز،
تکه ای لمس شدنی از شب
و چشم هایت در شب،
تکه ای آسمان آبی،
به جای مانده از روز،
وه، آزادی قرینه ی لب های توست،
یک انار ترک برداشته،
بر بلندترین شاخه ی درخت عشق،
که چیدنش محال است
آری، قرینه ی لبخندت،
گاه چون هلال ماه در آسمان،
و گاه به سیب سرخ دو نیم شده می ماند،
گاه دست نیافتنی، گاه دست یافتنی.
مهدی بابایی (سوشیانت)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
مرداد 28, 1402
درود بر شما
بسیار عالی ،🌷👏👏
پاسخ
بستن فرم