🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 و تو چقدر خاموشی!

(ثبت: 5637) اسفند 13, 1396 

 

«و تو چقدر خاموشی!» (متن ادبی بریده-بریده : سپید نویسی)

 

     آوازها/ بازیِ غمپردازِ آواها/ دوباره صدایت می­کنند/ و تو چقدر خاموشی!/

     بدون هیچ نیازی به آواها/ به آواهایی که آوازها بی­آنها هیچ­اند/

     هیچ ما را از آن بالاها می­بینی؟/ این جا، آوازها برای پریدن/

     باز، نیازمندِ آواها شده­اند/ و تو چقدر خاموشی!/ که بر فرازِ پرواز، آشیان ساخته­ای./

     آی فراآوازِ خاموشِ دلنواز!/ از آن بالاها، بال­هایم را به نگاهی بنواز/

     آی حسِّ روشنِ آرمیده در پرواز!/

     چتری باز کن. تماشا را بفرست./

     و اکنون ای آوازهای سنگینِ زمین­پرداز!/    ساکت باشید و تنها نگاه کنید/

     انگار مثل نگار/ من هم کم­کم/ دارد/ تغزّلِ/ پروازم/ آغاز می­شود./

            دارد/ تغزّلِ/ پروازم/ آغاز می­شود.

(در آستانه ی سومین سالگرد پرواز جانباز عاشق، محمود رمضان نژاد)

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

نظرها
  1. طارق خراسانی

    اسفند 15, 1396

     آی فراآوازِ خاموشِ دلنواز!/ از آن بالاها، بال­هایم را به نگاهی بنواز/

    درودتان

    در پناه خدا

  2. آرمیتا مولوی

    اسفند 15, 1396

  3. مهران اسدپور

    اسفند 15, 1396

    درود و دستمریزاد…

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا