🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۷/۰۲/۰۸ |
| تعداد شعر: | 83 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۳/۱۲ |
اگر از آب و دانه پر نمی کردم بر خود را
ز روی بام غم پر داده بودم کفتر خود را
میان آسمان اکنون پر از پرواز عاشق بود
اگر درمان نمی کردم فقط زخم پر خود را
شبیه طوطی ی زیبای دائم در قفس بودم
نچیدم از لبت انجیرهای نوبر خود را
اگر موج نگاهت با دل من مهربان می بود
لب ساحل به طوفان می سپردم لنگر خود را
شنیدم عاشق لیلا شدن دیوانگی دارد
به هر کوه و بیابانی که بردم ساغر خود را
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
سلام هشتم تیر ۱۴۰۳ یعنی چهار روز پیش این نفیسه را شما به اشتراک گذاشته و‌حقیر
دوست عزیز که با نام بی سواد تشریف آوردید درود بر شما. و بنده نیز چنان
درود بر شما و سپاسگذارم.فراخ دید شما بسیار قالب احترام است و بسیار شیوا واکاوی
در در فراسوها
درود فارغ از نظر نیچه که گاه زن را مکرم و گاه مجرم یاد میکند ،
آبان 30, 1399
درودها جناب عباسی مقدم
غزلی عاشقانه و بسیار زیبا را میهمان قلم شما بودم
از عشق سرودن همیشه زیبا است
اگر چه گاهی درد هم دارد
مانا و نویسان باشید هماره و عاشق بمانید
💐💐💐💐💐
پاسخ
آبان 30, 1399
درود بر مازیار عزیز ممنونم شادکام باشید
🙏🍃🌿💐🌹در پناه خدا
پاسخ
آبان 30, 1399
سلام و درو فراوان
همیشه از خواندن اشعار زیبای شما لذت میبرم.
پاینده باشید.💐💐💐
پاسخ
بستن فرم