🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
مطیعانه
آواز خاموشی آغاز مکن
که امتداد این سلول های آهنین،
از فریاد چهله ی مرغان قاف
گذشته است.
گوش کن
به نغمه ی کاکلی ها،
که هنوز
بر فرازِ هر دار
– سرخ سرخ سرخ –
این غبار آلوده آسمان را
به طرب می خوانند
و زمینِ گُداخته
سرشار می شود
از بوی سوخته ی قلب ها
و شیشه های تار
بر سر انگشتانِ محبوبگانی
که می نوازند
تا طنین آخرین تازیانه،
رود گرم گونه هایشان را
در زمهریرِ پریشانیِ
شاخه های نازک اقاقیا.
# بیست و چهارم بهمن نود و پنج
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
اسفند 4, 1397
درودها
بسیار عالی
سرشار مضمون و مصوّر
دستمریزاد
🌸🍃🌸🍃
پاسخ
بستن فرم