صبح خروس خوانمان شده کله ظهر
مدتی است که دیگر حرف نمی‌خوریم
بر روی درخت خشک خانمان انگار
مدتی است کرم آشیان کرده
تن بیمارش را خورده
بیچاره را درمانده کرده

مدتی است که آفتاب صبح را ندیده ایم
شاید
آفتاب صبح مرده

دسته بیلت را دوباره بر دار
مدتی است زمین خشکیده
آب چشمه و زمین مرده
سبز میگردد
کوه زرد
ایرانم

سیاوش دریابار دوم آبان چهارصد دو

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

غزل آرامش

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

مدیر سایت

غزل آرامش

سجاد پورخدایار

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کنار دوده ی سیگارَت بخار چای پریشان بود
دلیل قُل قُلِ قلیانت عبور از شب تهران بود

بر استکان اساطیرت شکوه دولت شاه عباس،
در ابروان کمانگیرت نشان آرش دوران بود

به قهوه خانه ی چشمانت چه پرده ها که نمی خواندم
که نقش رستم دستانت پر از حماسه ی پنهان بود

پیام قصه ی تهمینه، درام رستم و سهراب است
تمام غُصه ی آئینه فریب خوردن انسان بود

در این شبانه ی جنجالی میانِ پرده ی نقالی
ببر مرا به همان حالی که عشق مرشد شاهان بود

تمدنی و مباهاتی، نگاره ها و عماراتی
که تخت سلطنت جمشید در اوج کوه نمایان بود!

و داریوش خردمندی، کتیبه های فرهمندی،
پیام صلح خوشایندی که روی لوحِ زرافشان بود!

سوار موج خلیج فارس بتاز کوروشِ خاک پارس
به سوی آتش اسکندر، که نوح حامل طوفان بود

میان سینه ی تبدارم دوباره شور خزر دارم
ببار ابر تب آلوده به جنگلی که گلستان بود

بریز قهوه ی تلخی چند، بنوش شعر مرا با قند
که حال فال غم انگیزم شبیه پرچم ایران بود…

« ناهید سعیدی »

تازه ترین نقدها