کبوترِ دل در قابِ پنجره

سلام

این سروده
پر احساس و موفق بود
و اما
به نظر شاید اگر ویرایش می شد زیباتر و موجز تر می شد

که شعر ویرایش شده
با حفظ مضمون
باز نگاری می شود
و
اما
شعر ویرایش شده:

کبوتری جَلد
می‌تپد
در خون خود
زبان
سرخ گفتگو
دردهایش
شعری سبز
از تبار شب‌بو
می‌پرد
در این گنبد کبود
سقف سینه کوتاه
بغض می شود
قاب شیشه
کتابی پر ز آه
چشم
بر آسمان دوخته…
این دل و پنجره
باران به باران
هم پیاله می گردند

بدین ترتیب مقداری از واژه ویرایش شده و حذف شده
به قرینه ی معنوی
که معنا در متن سرایش
اون کار کرد را می رساند

و
علاوه شعر درشروعی عالی بود در استعاره
و در متن هم ادبییت خیلی خوب بود کتاب آه هم تشبیه خوبی بود
ودیگر
پایان بخشی هم عالی بود
که استعاره ی لطیفی را
رقم می زد
و پر عاطفه و موفق بود

درودتان
چه خوب سروده اید “شعری سبز” را؛
شعر شما ویژگی های شعر سبز یا چندآهنگ را داراست و شعری ست در وزن، فراتر از شعر سپید و در میانه ی سپید و نیمایی؛ چراکه ویژگی هایی دارد مانند:

1- استفاده ای در حد ملایم از برخی اوزان رایج عروضی همچون فاعلات مفعولن در ” از تبار شب بوها” و در ” سقف سینه کوتاه است”

2- استفاده ای در حد ملایم از قافیه:
کوتاه … پر ز آه

3- چند آهنگیِ محسوس شعر – که باعث ایجاد تنوعات وزنی و انتقال از حسی و یا حالتی یا موضعی به حس یا حالت یا موضع دیگر است؛ مثلا
کبوتری ست جلد (مفاعلن فَعَل)/
می تپد در خون (فاعلاتن فع)/
زبانش (فعولن) …

4- پایانبخشیِ برجسته ی شعر با عبارتی کوتاه:
هم پیاله اند.

سپاس از شما بابت سرایش این شعر سبز ارزشمند

از شما دعوت می کنم سرایش این گونه شعر را پیگیرتر باشید تا بتوانیم به کمک شما و دیگرانی که در این راه، همراه مان خواهند بود، گونه ای فراتر از شعر سپید را به ادبیات فارسی، تقدیم کنیم.
🌹🌹🌹

پیش تر گفته بودم که برخلاف نظر بسیاری از بزرگان و حتی خودِ مرحوم شاملو – که از عظمت علم عروض و جایگاه آن در اشعار سپیدش غافل بود- شعر سپید، آزاد از عروض نیست؛ بلکه دارای عروضِ آزاد است(دارای حداکثر تنوع در ارکان عروضی و جایگاه کاربرد آنها) و علت موزون بودن شعر سپید را از دیدگاه عروضی، توضیح داده بودم؛ با این حال،این مقدار از وزن، مرا و بسیاری را قانع کننده نیست.شعر سبز، تعدیلی ست برای شعر سپید بویژه در وزن شعر (و کاربرد ملایم قافیه و پایان برجسته و…).

سلام و درود

سرکار خانم یارعلی زاده

کبوتری ست جَلد
می‌تپد در خون خود
زبانش
سرخ

دستمریزاد

تقدیمی : 💐

با زبانی سرخ چون خنجر دلا
گر چه بر بادی دهد سر سبز را

ای چو منصوری نه خاموشی زبان
پای داری می روی بی دست و پا

ولی اله بایبوردی

22 / 11 / 1398

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

بسیار زیباست روایتهای هستی شناسانه
بخصوص
*دردهایش
شعری سبز
از تبار شب‌بوها *

درودتان باد
گرامی

درودها بانو یارعلی زاده
زیباست
نویسا باشید و عاشق

🌸بسیار زیباست

درود های
بی کران
…
.🌿🌺🌿🌸🌿🌺🌿🌸🌿

درود ها بانو
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
پاینده باشید

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹