🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۵/۱۱/۳۰ |
| تعداد شعر: | 10 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۱۰/۱۹ |
گل نیلوفر آبی
بر بلندای یک بنای باستانی
آفتاب صبح او را می بوسد و
کبوتر صلح
بر بازویش می نشاند
آه
ای نیلوفر آمیخته به تاریخ
تو به فرا واقعیت
پرواز کرده ای !
مگر که آفتاب
دلی از رایحه نور
داشته باشد
اگر انسان نیز داشت
زمین
دریای گلزار ها بود
دشت هایی سبز
خانه هایی به رنگ مهربانی
با پرچمی
به سان موی سپید خرس ها
و جنگ
تنها موجود زشتی بود
که با عزرائیل
ازدواج می کرد
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
شهریور 10, 1398
درود
مانا باشید به مهر
😊💐
پاسخ
شهریور 10, 1398
… و جنگ
تنها
موجود زشتی بود
که با عزرائیل
ازدواج می کرد
… سلام . آفرین!
شعری آرمانی و مطلوب…
… می ترسم در یک شفق دق کنم و
آرزوی دیدار لباس آدمی
بر تن گرگ و میش، بر دلم باماند!
پژواره
پاسخ
شهریور 11, 1398
سلام آقای میران.
شعر خوبی بود در ستایش صلح و آرامش. فضا و لحن کار را دوست داشتم.
سپاس
پاسخ
بستن فرم