گل های کاملیا

سلام

پبچششی در زلف سخن
با مضامین بلند

دستتون درد نکند
همیشه عالی و ارزنده
اینکه مخاطب هی کنجکاوتر میشه
که این ترسیم صحنه ها برای کدام
سخن مهمی ست که نگفته می ماند
بنا به فهم ما
خود سووالی بزرگست و ارزشمند
دنبال حرفی هستیم که به کنکاشس در شعر می ارزد از ارزشهای شعرست که
مهارت ودرایت را در خود جمع کرده
ودر سهل و ممتنع بنگریم به آنچه به سادگی بیان می شود
با ارادت
همیشه باشید به شایستگی
@};-@};-@};-

در ابتدای شعر آنچه به بزرگی دیده خواهد شد ، سکوت عمیقی است که در خانه قدیمی جا خوش کرده ،نه باک برگ صنوبرش هست و نه درگیر باد تند و وزنده است.
خانه قدمی است و پنجره های ارسی با شیشه های رنگی که این شیشه های رنگی هم موجب راندن حشرات موذی است و هم نور را به زیبائی منعکس می کند و هنگاهی روشن کردن شمع در این مدخل رنگین کمانی از نور های گرم و سرد . . .
و در بند بعدی تعجب را به چالش میکشاند از جانب کسی که در باور ندارد که خانه قدیمی همان خانه و شمایل و حتی صندلی ها همان باشد . انگار این منظره آخرین وقتی است که با هم این خانه را ترک کرده اند.
و نشان دادن شئی های که به زبان شعر مضحک است حتی گلهای خشک شده کاملیا.
واما من اهل گردشم می تواند در دو دیدگاه مورد بررسی قرار گیرد یکی گردش در درون خویش و با هر آنچه در درون داری به سخن در آمدن و یکی گردش واقعی و دور شدن از فضائی که در حال حاضر هستی در هر دو حالت باید گفت انسان ثابت در زمان و مکان یکسان نایستاده و این خود آغاز انقلابی می تواند باشد . و این خود انقلابی است که در ادامه شعر شاهد آن هستیم از پرسیدن اینکه او روزنامه می خواند؟؟!!
یا اینکه صدای تیک ، تاک نمی آید؟؟
و بند پایانی هم که گفته بسیار دارد
از اینکه نسوج زنده از چه زاده می شود، تا نوازنده موسفید و چراع مسی

نویسان و تندرست باشید گران ارج بانوی فهمو
@};-@};-@};-@};-@};-@};-