گیسوان فیتر شده

از تلگرام

بیرون زده بود

گیسوانش را!

دلم خوش بود

به چشمانِ پر از شبش نگاه می‎کنم!

نسیم بی‎غبار حرف‎هایش،

گریه‎های بی‎امان زارش،

چله‎نشینی گیسوان بی‎شمارش،

تصویر خنده‎های تلخ

در اشک‎های تند من می‎ریخت!

آه که صاعقه‎ی مردم‎ربای او  . . . !

چشمان من

روی حوض نشسته‎اند

پا می‎زنند

او ساحره‎ای است تمام قد !

بشکن

فیلتر گیسوانش را

که از کبوتران یادگار او

نمانده جز

خطی که دل‎شکسته است !

نفرین من

گریبان‎گیر گل میخک

که گل‎هایش

برای دست‎های پشت پرده بود و میخ‎هایش

برای مردمان من !

تو از من چه می‎خواهی

بعد از آن که مردمان من سفید شدند ؟

می‎پرسی می‎ارزید !

تف بر تو !

او قیمت اشک‎های من بود !

وعده ‎داده بودم

دیدگان فردا را

به باران

که به یاد او ببارند

شاید، رنگین‎کمان امید

به آسمان رنگ بپاشد!

اگر با دستان دروغ

تنگ نمی‎کردی

گلوی بلندگو را

امواج گیسوان دلکشش امروز

مهمان ساحل دیدگانم بود !

برای همدلی با قناری‎ها

می‎سرودم به پای رودهای جاری جانش !

حیف

سطل‎های زباله را

زباله می‎کردی !

نفرین من

تا . . . { ابد

گریبان‎گیر گل میخک باد ! }

اما نیمه‎شب

چگونه خروس خفته خواهد خواند ؟ !

صدای اذان می‎رسد

بندگان من

سر از سجده‎ بردارید

سلام دهید

به آزادی !