به مناسبت پنجم آبان ماه : رحلت حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله ( 11 ه.ق ) – شهادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام (50 ه.ق )

چنین گفت سلمان که جمعه به روز
پیمبر خدا ،خطبه خواندش به سوز

بزودی کنم ترک این خانه را
به جایی روم ،دورتر از شما

که در باره عترت سفارش کنم
شما را ،ز امّت ،شمارش کنم

خصومت نورزید ، با اهل بیت
ز بدعت بترسید باشد که عیب

که هر بدعتی گمرهی داردش
به دنبالِ هم ، آتشی آردش

نیابید خورشید را تا شما
تمسّک به ماهی بباید روا

بجویید ،در غیر این ، فرقدین
نجومی همان ظاهره همچنین

پیمبر ، به زیر آمد از منبرش
به دنبالِ حضرت روان یاورش

به حجره اش ورودی نبی را خطاب
ز شمسی ، قمر گو : مرا ای جناب

بفرمود : سلمان که خورشید من
نجومی دگر ، اولیا ، نور عین

حسینم حسن آن دو تا فرقدین
که از نسل سوم امامی همین

نجومی دگر ، اولیا ، کالنجوم
که از نسل سوم امامی عموم

نهم ، آخرین اولیا ، در زمین
امامی بحق در جهانی ،همین

که آنان همان ، اولیا ، اوصیا
که بعد از نبوت ، هدایت شما

تمامی منزّه ، به پاکی ، بدان
به اثنا عشر در شمارش همان

به تعدادِ یارانِ عیسی مسیح
چو اسباط یعقوب باشند فصیح

به نقبایِ قومِ بنی اسرئیل
شمارش به اثنا عشر بس جمیل

مرا ، گو : رسول خدا ، اوّلین
چه کس گفت مولا علی جانشین

دوم شد حسن سومی شد حسین
جگر گوشه زهرا ،دو نوری به عین

چهارم ، علی ، زینتِ عابدین
که باقر علومی همان پنجمین

که صادق ، امامی ششم ،اهلِ دین
به موسی بن جعفر که شد هفتمین

که مسموم و مقتول جانا ،همین
به غربت زمین بود مردم به کین

علی بن موسی الرضا هشتمین
محمّد جواد ده یکی کم همین

دهم هادی آمد ،علی النقی
حسن عسکری یازده متّقی

به اثنا عشر ، حجّتِ عالمین
زمین آسمان منتظر اهل دین

که اینان همان ، اهل بیت رسول
ز خون لَحم و رگ استخوانم قبول

علوم هم اینان به علمم فزون
که احکام هر یک پذیرا قرون

مبادا ،به آزارشان ، در تلاش
به آزار هر یک نیابی معاش

قیامت به روزی ،که بر پا شود
چنان هاج واجی که غوغا شود

علومی ، خدایا ، ولی را ، دهی
فرست مانده منجی به فرماندهی

ولی اله بایبوردی