رحموک نصرتی، شاعر و هنرمند پیشکسوت موسیقی نواحی و از خوانندگان و لالایی‌خوانان سیستان و بلوچستان بود که به خاطر لالایی‌ها و زهیروک‌خوانی (شعرهایی با موضوع سوز، غم و فراق و دوری) شهرت داشت. او از نسل میراث‌بانان موسیقی نواحی جنوب بود.

خانم نصرتی دوم اردیبهشت سال ۱۳۱۰ در کتیج در شهرستان فنوچ بلوچستان متولد شد.
او در سال ١٣٨۴ در دومین جشنواره بومی زنان مناطق و نواحی جغرافیای ایران به همراه عصمت هودیانی به روی صحنه رفت و آواز خواند. خانم نصرتی مدرک “درجه یک هنری” داشت و از اعضای “موسسه هنرمندان پیشکسوت” ایران بود.

او روز یکشنبه ۱۶ خرداد ۱۴۰۰ خورشیدی بر اثر کهولت سن درگذشت. او هنگام مرگ نود ساله بود.

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند (2):

مدیر سایت

لیلا طیبی

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (2):

مدیر سایت

لیلا طیبی

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کنار دوده ی سیگارَت بخار چای پریشان بود
دلیل قُل قُلِ قلیانت عبور از شب تهران بود

بر استکان اساطیرت شکوه دولت شاه عباس،
در ابروان کمانگیرت نشان آرش دوران بود

به قهوه خانه ی چشمانت چه پرده ها که نمی خواندم
که نقش رستم دستانت پر از حماسه ی پنهان بود

پیام قصه ی تهمینه، درام رستم و سهراب است
تمام غُصه ی آئینه فریب خوردن انسان بود

در این شبانه ی جنجالی میانِ پرده ی نقالی
ببر مرا به همان حالی که عشق مرشد شاهان بود

تمدنی و مباهاتی، نگاره ها و عماراتی
که تخت سلطنت جمشید در اوج کوه نمایان بود!

و داریوش خردمندی، کتیبه های فرهمندی،
پیام صلح خوشایندی که روی لوحِ زرافشان بود!

سوار موج خلیج فارس بتاز کوروشِ خاک پارس
به سوی آتش اسکندر، که نوح حامل طوفان بود

میان سینه ی تبدارم دوباره شور خزر دارم
ببار ابر تب آلوده به جنگلی که گلستان بود

بریز قهوه ی تلخی چند، بنوش شعر مرا با قند
که حال فال غم انگیزم شبیه پرچم ایران بود…

« ناهید سعیدی »

تازه ترین نقدها