تعریف شعر (دیدگاه این جانب)

سلام
شعر شاید گاه عادی باشد و از واقعیت ها سخن بگوید جناب بینه تعریفی گویا داشتند در مورد هوش که هوش آن چیزی است که آزمونهای هوش می سنجد
و استاد ما فکر کنم این تعریف را بهترین تعریف دانستند
با اینکه این تعریف دچار دور است
بنابراین بهتر است بگوییم شعر آنست که شاعر گوید
و اگر پرسند شاعر کیست بگوییم آنکه شعر می گوید

شبی یاد دارم که یاری عزیز از در در آمد. چنان بیخود از جای بر جستم که چراغم به آستین کشته شد.

سَریٰ طَیفُ مَن یَجلو بِطَلعَتِهِ الدُّجیٰ
شگفت آمد از بختم که این دولت از کجا

بنشست و عتاب آغاز کرد که: مرا در حال بدیدی چراغ بکشتی، به چه معنی؟
گفتم: به دو معنی: یکی آن که گمان بردم که آفتاب برآمد و دیگر آنکه این بیتم به خاطر بود:

چون گرانی به پیش شمع آید
خیزش اندر میان جمع بکش

ور شکر خنده‌ایست شیرین لب
آستینش بگیر و شمع بکش

یاد دارم در ایام پیشین که من و دوستی چون دو بادام مغز در پوستی صحبت داشتیم. ناگاه اتفاق مغیب افتاد.

پس از مدتی که باز آمد عتاب آغاز کرد که: در این مدت قاصدی نفرستادی.

گفتم: دریغ آمدم که دیدهٔ قاصد به جمال تو روشن گردد و من محروم.

یار دیرینه مرا گو به زبان توبه مده
که مرا توبه به شمشیر نخواهد بودن

رشکم آید که کسی سیر نگه در تو کند
باز گویم نه که کس سیر نخواهد بودن

به نثر های استاد درین دو اثر و سایر آثار دقت شود آیا شعر است؟

درود

شعر، رقصِ بی تار و تنبکِ وجدآمیز و وجدانگیزِ غیر تعلیمی و هنرمندانه‌ی عشق، احساس، عاطفه و حتّی منطق و اندیشه در ساحتِ سخنِ جِدّ و طنز است که منشأی جز عطش غیر قابل فروکشیِ طینتِ الهی آدمیان به جمال و کمال مطلوب 《زیباییِ مطلق و مطلق زیباییِ》 ندارد.

سلام بحث شیرینی درین صحفه داشتم البته سابق به بنده گویا می گفتند اگر بحث ها را زیاد ادامه بدهی ممکن است موجب رنجش خاطر گردد
امید که ملالی رخ نداده باشد

بقیه بزرگان نیز اگر تشریف بیاورند فکر کنم باب بحث بسیار مهمی را جناب رضا پور باز کرده اند
چون واقعا آخرش هنوز نفهمیدم شعر چیست ؟
همان موزون مخیل مقفی شاید دم دست تر باشد
مخیلش قدری کیفی می شود ولی وزن و قافیه تقریبا کمی است ولی با اینکه کمی است گاه احساس می شود محسنات شعر است و رکن شعر نباشد خیال هم که به تنهایی بگیریم مرزبندی نثر و شعر را چه کنیم

امید که از نظر اساتید هم بهره مند شویم!

سلام فرزندم

شعر باید خواننده را منقلب کند و ایجاد این انقلاب در درون، هنر و احساسی قوی می طلبد.
شاعر باید شجاع باشد و مانند یک قاضی دانا و با ایمان به قضاوت برخیزد البته این امر شامل همه شاعران نمی شود و از همه چنین انتظاری نمی رود.
شاعر باید به عمق درد اجتماع نفوذ کند و درد ها را استادانه بیان کند همین امروز شعری از استاد علی معصومی در سایت خواندم که از دیدگاه بنده شاهکار قرن است مرا بشدت منقلب کرد و تاثیر گذاری آن بر ذهن من غیر قابل توصیف است.
شاعر باید یک کهکشان عشق باشد اگر این خمیر مایه معرفتی در شاعری وجود داشته باشد هر چه بسراید و بنویسد ارزشمند است.
در پناه خدا 🌿❤️🌿

سلام
من فکر می کنم بسیاری از تعاریف فقط حدود را نشان می دهند و قطعیت کامل ندارند . در مورد شعر نیز همین است . یا عشق یا ایمان یا … همه ی آنها تعاریف کامل و جامعی ندارند .
اما تعریف شعر از نظر بنده نیز مثل آقای رضاپور است . یعنی غیرعادی بودن کلام البته فراتر از عادی باشد نه فروتر
همان شاهنامه و بوستان هم اگرچه ممکن است بسیاری از موضوعات عادی را پیش گرفته باشند اما بیان آنها معمولی نیست . ما در گفتار معمولی بحر متقارب را رعایت نمی کنیم .