گفتگوی 6

کتاب 6:
کتاب خودنویس های خودکار توسطِ انتشارات زهره ی علوی تهران به چاپ رسید.
عابدین پاپی شاعر و منتقد ادبی معاصر از انتشار کتابِ خود به نام:«خودنویس های خودکار»خبر داد . وی درگفت و گو با خبرگزاری ایبنا( کتاب) درباره ی محتوای این کتاب چنین گفت: این کتاب در دو بخش داستان کوتاه و دیالوگ نویسی با مشخصات ظاهری 200 صفحه نگاشته شده است. دربخش داستان کوتاه تلاش ما برآن شده تا که داستان هایی را بنویسم که با بافت اقلیم و باورداشت ها و داشت های فرهنگ مردم ایران همگن و همخوان باشند. درون مایه ی داستان ها بیشتر انتقادی- اعتراضی است و سبک داستان ها رئالیسم و سور رئالیسم است . توجه به سبک کوتاه درداستان و التفات به پیرنگ ، فضا سازی، پردازش ، صحنه سازی و زاویه دید از مهم ترین عناصری است که دراین داستان ها یافت می¬شود. زبان دراین داستان ها بر اساسِ حرکت زمان هدایت می¬شود و راوی یا خود نویسنده است و یا تجارب یکی از شخصیت ها را به تصویر می¬کشد و درابعادی هم دانای کل در این داستان ها حضور دارد . اغلب این داستان ها بازگوکننده ی نقش حوادث در زندگی و نقش زندگی درحوادث است که بیشتر خودِ نویسنده این کتاب این موارد را هم تجربه نموده است. مضامین این داستان ها بیشتر اجتماعی و انتقادی است و خود واقعی جامعه را نویسنده به خوبی درداستان ها لحاظ می¬کند. توجه به بافت جامعه و ساختِ زمان و نوع شرایط و اوضاع سیاسی و اجتماعی توسطِ نویسنده از عمده مواردی است که دراین داستان ها دیده می¬شود. بخش دوم شامل دیالوگ نویسی است که نویسنده سبک جدیدی را به وجود می¬آورد زیرا که به جای آدم ها کلمات را به عنوان یک کارکتر انتخاب می¬کند و راوی زندگی این کلمات را درسیر داستان تشریح می¬نماید وکلمات با گفت و گو و تعامل با یکدیگر یک داستان و معنای قابلِ توجه را خلق می¬کنند.کارکشیدن ازخودِکلمات درجهتِ نیل به یک معنای بلند و آموزنده که حالتی داستانی دارد از عمده تکنیک های نویسنده دراین بخش می¬باشد.
این نویسنده و نظریه پرداز ادبی درباره ی جایگاه داستان درجامعه ی امروز ایران به خبرگزاری کتاب چنین گفت: جایگاه داستان درجامعه ی امروز ایران تنها دارای پایگاه خوبی است و بی شک جایگاه خود را از همان دهه ی 40 اقتباس می¬کند .اگرچه درحوزه ی داستان مدرن و پست مدرن کارهایی به انجام و سرانجام رسیده است اما این فرآیند ما را با یک کاربست مجزا که بتواند ما را از داستان نویسان و رمان نویسان دهه ی 40مجزا سازد، مواجه نکرده است و برای این کار باید جهان بینی خود را تغییر دهیم که این مهم با مداقه در فکر و مطالعه ی درعمل به دست می¬آید و ازجانبی دیگر معناگریزی و تصادف و بی نظمی ازعواملی است که به دنیای داستان آسیب رسانده و ما را ازعناصرمهم داستان به دورساخته است.