🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۶/۱۲/۲۰ |
| تعداد شعر: | 203 |
| تعداد مطالب: | 159 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۴/۱۸ |
آه، ای زمینِ خسته ، ای زمین زخمی، ای وطن فراموش شده ، چه بر تو گذشته است که اینگونه غریبانه ناله سر می‌کنی؟
آه ، ای مادر غمگین چه کسی بر روح تو ، تازیانه میزند
چه کسی تو را رنج میدهد
چه کسی…
آه ، ای مادر ما ، آیا هنوز هم بشر را سزاوار محبت می بینی؟
روزگاری سبز و شاداب بودی، اما غبار ظلم، آیینه‌ات را تیره کرد.
هوا که زمانی سرشار از عطر گل‌ها بود، حالا آغشته به دود و سم شده.
رودخانه‌ها که زمانی حیات را فریاد میزدنند، حالا در پنجه سیاه فاضلاب ها گرفتارشده‌اند.
جنگل‌ها که زمانی خانه درختان و پناهگاه جانوران بودند، حالا به انبار اَلوار و مخزن زباله تبدیل گشته اند.
ای انسان نادان، چه بر سر سرنوشت خود و این کره خاکی آورده ای
چگونه از یاد بردی که تو نیز جزئی از طبیعت هستی؟
_____
چهارشنبه – ۱۳ تیر ۱۴۰۳
ابوالقاسم کریمی
کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (2):
امیر راهین در افق
سپاس جناب راسخ
امیر راهین در افق
درود استاد لاهیجی سپاسمندم از نکته نطرات ونقدعالیتان زحمت کشیدید
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
تیر 15, 1403
درو د بر بشر و وطن خیلی چیز ها گذشته وخواه گذشت موفق باشید
پاسخ
بستن فرم