🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
وقتی تو رفتی گفتگو هام
با دل شد و پر شد ز اوهام
بعد از تو حتی عاشقی رفت
از آسمان آرزوهام
من ماندم و یککوه اندوه
با بارش برفی به موهام
ای کاش بودی تا نمیرد
با عطر موهات آرزوهام
خیس نگاهم میدود باز
در کوچه های سرد بی تو
بر دوش تنهایی نشسته
آوارهای درد بی تو
پر می کشم هر جا که باشی
احساس تلخی بی تو دارم
پرواز را تا دیدن تو
بر دست جانم می سپارم
دل، نا امیدی را بلد نیست
آن هم در این عهد و زمانه
هر کوچه ای را میزنم سر
هستم پی ات خانه به خانه.
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):