شاعری از عندلیب و نغمه در گلزار گفت
با من از پیمانه و چشمان مست یار گفت
در جوابش گفتم ای شاعر چه وقت سرخوشی ست
راه و رسم دلبران خاک ما عاشق کشی ست
دوره ی آواز خوانی گل و بلبل گذشت
موسم پروانگی ، بوسیدن سنبل گذشت
آشنایان صد برابر از غریبان بد ترند
ظاهراً آدم ولی در اصل کفتار و خرند
هر که دم از دین و ایمان زد خودش ابلیس بود
اهل دزدی و ریاکاری و کاسه لیس بود
هرکسی میبینم از وجدان و غیرت خالی است
در دروغ و حقه بازی کار و بارش عالی است
گریه زاری می کند شاید که غمخوارش شوی
التماست می کند تا آخرش یارش شوی
تا خرش از پل گذشت آن وقت میدانی چرا
مانده ای با قایقی سوراخ و طوفان بلا
مردمی بی همت و تنبل ولی پر ادعا
در زبان با هم رفیق و در عمل از هم جدا
در پی مقصود باید تن به هر کاری دهند
روح والای بشر را ذلت و خواری دهند
از زرنگی هایشان بسیار صحبت می کنند
با تکبّر کودک خود را نصیحت می کنند
ظاهراً ظالم ولی مظلوم و ظالم پرورند
گرچه آزادند اما در قفس ها می پرند
کو جوانمردی که دست یا علی با ما دهد
کو چراغی تا در این شب ،مژده ی فردا دهد
خواب خوش از چشم مردان حقیقت رفته است
آرزو از قلب پیران طریقت رفته است
شور و حال عشق و عرفان و غزل بازی گذشت
روزگار حافظ و فردوسی و رازی گذشت
تا که از بغض گلو شعرم به فریاد آمد
غزل خواجه ی شیراز مرا یاد آمد
* هرکه آمد به جهان نقش خرابی دارد*
سادگی، یکرنگ بودن چه عذابی دارد
آبان 15, 1401
چه غمگینانه زیبا بود…
درودها🌸🌹🌷
آبان 15, 1401
❤️💐
آبان 15, 1401
این شعر به لحاظ فنی، بدون شک از بهترین آثار شاعر است
و به سلیقه می تواند بهترین باشد
درودها
👏👏👏
آبان 15, 1401
سلام عزیز ممنونم از لطف شما ❤️❤️
آبان 15, 1401
درود بر شما بانو ایزد سرشت گرامی
زیبا ست
لذت بردم از شعر پاکتان
💐🙏👏👏👏
آبان 15, 1401
سپاس از حضورتان🍃
آبان 15, 1401
کوتاهی زیبا مهتاب عزیز
درودها برشما ❤️❤️🌺🌺
آبان 17, 1401
❤️در پناه خدا
آبان 15, 1401
درود تان
آبان 17, 1401
🌺🌸سپاس از حضورتان