آقاجان … شعر مازندرانی تبری در روز پدر تقدیم به همه پدران تلاشگر)

به یاد تلاشها و زحمات تو پدر عزیزم و به یاد پینه های دستان تو که هیچ وقت از ذهن من فراموش نمی شود
آقاجان … (تقدیم به پدر )

دل ره صحرا بدایی داز و فکا گیرنی شه دوش
اسبه سارخ چوی تن نون و پلا گیرنی شه دوش

بیل و گروازه شه دوست و رفق دوندی آقا جان
خسه تنه دیینی تور و حلا گیرنی شه دوش

تور و تاشه هنه کوله سو هداهه ته بوین
ناماشون دیمه خنه پیته قوا گیرنی شه دوش

للـه چو دیمه صحرا دسه عصا هسه تره
سنگین کنده چوره یا مرتضی گیرنی شه دوش

تنه تو کار بدایی خسه نواش من ته فدا
همه ره راهه خدا بی سرصدا گیرنی شه دوش

مسه چش وا هکنی لطف خداره اشنی
کیسه کیسه روزی ره نومه خدا گیرنی شه دوش

اونقدر مسه کار هسی خسگی نارنی وجود
دوندی کـر دسه ره کـوفا کـوفا گیرنی شه دوش

***
ترجمه فارسی
تقدیم به پدر عزیزم
دلت حال و هوای صحرا را کرده و وسایل کشاورزی در دستان توست و در پارچه سفید غدایت را به همراه داری.
پدر عزیزم بیل و داس را خیلی دوست داری و به هنگام مراجعت به خانه با تنی خسته هیزم ها را به همراه داری.
با وجود تبر و تیشه زمینها آباد شده است و به سوی خانه آمدن کت کهنه را روی دوشت می گیری.
با نی که در دستان تو به سوی صحرا همانند عصا می باشد و چوب بسیار بزرگ را با صدای یا علی بلند می کنی.
خیلی زحمت می کشی و من فدای تو بشوم و این کارها را بی سر و صدا انجام می دهی.
چشمانت را باز کن تا لطف خدا را ببینی و این همه روزی در کارت را با لطف و برکت خدا مشاهده می کنی.
اونقدر مشغول کاری که خستگی را احساس نمی کنی و همیشه به فکر کار هستی.
***
میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا