🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۶/۱۱/۰۷ |
| تعداد شعر: | 909 |
| تعداد مطالب: | 199 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۱۲/۱۸ |
بیا که بی تو شکیب فراق می شکند
پرنده ی قفس این اتاق می شکند
سوارکار خیال ام؛ سوار اسب غزل
ز راه دور تو، پای بُراق می شکند
دلم شبیه سمندی ست آرزو پیما
که هستی اش پیِ پایِ چلاق می شکند
بیا که یار توام انتظار دل تا کی؟
دلم ز غیبت مه در محاق می شکند
چه سود از این که ز دل، پیش همدلی نالم؟
ز درد دوری تو، جفت و طاق می شکند
دلم شکست. دل عاشقان بیدل هم
تمام، طبق همین انطباق می شکند
دوباره جمعه شد و جمع عاشقان، جمع اند
در اتّحاد غمت، افتراق می شکند
بیا که شوق وصالت، غزل ـ غزل، جاری ست
غزل به عشق تو از اشتیاق می شکند.
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
سبزه نه گل نه صبح عطر آگینی لبریز سکوت تلخی و غمگینی زد ابر زمستان به سرت
مانا جان این را از صمیم دلم می گویم بابا طارق فدای فرزند
طارق خراسانی در تو بهارم شده ای
سپاس از مدیریت محترم که شعر ویرایش شده با بیت تقدیمی جناب معصومی را سریعا
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
اسفند 26, 1398
🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌿🌿
پاسخ
فروردین 2, 1399
🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌿🌿🌈
پاسخ
بستن فرم