امام علی (ع) …

                        (( به نام خدا ))

    ندیده سنگِ محَک ؛ زَر ، به ” اِعتبارِ” علی ؛

    طلا ، خجل شده از ؛ ارزِش و ”عَیارِ” علی

  خوشا کسی که “نَفَس” در ؛ هوایِ او دارد ؛

 ” مُفَرَّح ” است ، نسیمِ ؛ خوشِ ”دیارِ” علی

   همیشه ؛ نامِ “علی” بر زبانِ من جاریست ؛

     فـــــــدایِ ؛ نـــامِ ، گرامی و ” با وَقار” علی

نخست، مَردِ مُسلمان، پس از “محمد” اوست؛

  علیست ؛ یارِ “محمد” ؛ و اوست ؛ یارِ “علی”

    رسولِ خاتمِ ما ؛ در ” غَدیرِخُم” با ، عشق ؛

    سپُرد ؛ نــــــورِ “ولا ” را ؛ به ” اختیارِ” علی

   امید و ، یارِ ” یتیمان” و ” مستمندان” بود ؛

     بنازم آن همه ، الطافِ ؛ ” بی شمار” علی

      یقین که ”عالَمِ امکان” ندیده تا امروز ؛

      کسی به قوّتِ بازو ، و ” اقتدارِ” علی !

مَصافِ “ظلمتِ بیم” است و “نورِ امّید” است ؛

    نبردِ ، لشکرِ ؛ ” تزویر” و ” ذوالفقارِ” علی !

یگانه سرور و اسطورهٔ ” شهیدان” کیست ؟؟؟

   « حسین » ؛ نورِ بجا مانده از ؛ ” تَبارِ” علی

همان کسی؛ که به آزادگی ، سرش را داد ؛

    وَ …تَن ، نداد به ذِلَّت ؛ شُد ”افتخارِ” علی

  به اشک و آهِ علی ؛ ”ماه” و ”چاه” ناظر بود ؛

    شبانه هایِ علـــــی بـــــــود و ” کردِگارِ” علی !

  شبی ؛ که چشمِ زمین و ، زمان ، ببارد خون ؛

    شبِ وفاتِ علی بود و ” اِحتِضارِ” علی !

  چو ؛ ابنِ مُلجمِ ، مَلعون ، شکافت ؛ فرقش را ؛

   سیاه رو ، شد از این “جُمله” و “شُعارِ” علی …

  (( قسم به نامِ “خداوندِ کعبه” در ، این دَم ؛

   رها شد از ؛ غمِ تَن ؛ جانِ ” رَستگارِ” علی ))!

 سحر دمید و در آن کوچه ” بُهت” حاکم شد ؛

 ( نشسته کودکی اما ؛ در ” اِنتظارِ” علی !!! )

    مُرید و بندهٔ (حق ) باش ، تا ابد “مهران” ؛

  بنوش ، از ؛ مِیِ ” تَدبیرِ ” خوشگوارِ ” علی”.

                      ( مهران اسدپور )