اگر…

سلام دوباره،
همان طور که بارها بیان کرده ام،
در شعر سروش، سعی و ترجیح بر این است که خوانش های متعددی، امکانپذیر شوند ولی نه به شیوه ی مرگ مؤلف و هرج و مرجی که اثر، بی هدف، رها شود بلکه بصورت مفاهیم پیوسته ای که خاصیت نوری داشته باشند از این نظر که نور، نور است چه نور مستقیم آفتاب باشد – با آن عظمتش – چه ذره ی خسته ای در پشت پرده و این بازتاب های متعدد نورانی – با تمام اختلافات شان- در نور بودن خود، یکی هستند یعنی وحدت در عین کثرت (حال ببینید نور معنا چه خواهد کرد).
ترجیح بر این است که در شعر پیشرو بویژه شعر سروش، امکان دسترسی به
لایه های مرتبط معنایی برای خواننده فراهم باشد تا هرکس به فراخور خود از آن بهره برگیرد و این لایه های مرتبط معنایی از طریق زنجیره ی سخن یعنی انسجامی که باید در آن باشد، ممکن خواهند شد‌؛
پس ما با نظریه ی مرگ مؤلف، سر و کار نداریم بلکه در حد بضاعت خود، پیرو امکان تفسیرپذیری قرآن مدارانه هستیم؛ چراکه سخنان قرآن کریم، در لایه های مختلف، قابل برداشت اند و طبق زنجیره ی مستحکم بیانش، متشابهات به محکمات برمی گردند و برداشت باطل – هرچند ناممکن نیست – چون کف روی آب، کم بها و نامانا خواهد بود.
منبع اصلی:
آیه ی 17 سوره ی رعد:
أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا ۚ وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ ۚ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً ۖ وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ ۚ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ.

سلام،
در خوانش سروش بالا، لازم است
توجه داشت که لَخت های دو، سه و چهار، هم می توانند هریک شرطی دیگر یعنی اگر دیگری باشند و هم می توانند جواب شرط باشند.

دقت بفرمایید:

مست تر از شراب بودی تو…

یا به این شکل که گویاتر است:

مست تر از شراب بودی تو (…)

و با توجه به آنچه گفتیم،
این شکل اخیر از همه گویاتر است (دقت بفرمایید:)

مست تر از شراب بودی تو (/…)

سلام چکه ی آفتاب طیب الله
پیش من می ماندی و جفا نمی کردی جواب شرط بهتری نیست؟ البته فارغ از وزن

خوانندگان گرامی!
سلام و عرض ادب،
شما چه برداشتی از سروش بالا دارید؟
چه دارد می گوید؟

(لطفا به تفصیل یا حداقل خلاصه،
بفرمایید!)

درودها بر شما استاد گرامی ادیب فرزانه و فرهیخته
بسیار زیبا، دلنشین و سرشار از احساسات لطیف سروده اید
قلمتان نویسا
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

می توان اینگونه خوانش فرمود؟
اگر گلاب بودی جواب شرط: چشمه بودی
اگر چشمه بودی آفتاب بودی
اگر آفتاب بودی مست تر از شراب بودی
ولی ارتباط با لخت آخر قدری دشوار است
اگر مست تر بودی پیش من می ماندی و جفا می کردی
همه موارد مثبت است چرا باید به جفا که منفی است ختم شود؟
فعل در لخت آخر ماضی است؟ اگر آری مگر جواب شرط در آینده رخ نمی دهد؟

سلام و درود، خوانندگان گرامی!
پاسخ تان به این پرسش چیست؟

برپایه ی سروش بالا،
چه کسی پیش چه کسی ماند و چه جفایی مطرح است؟

اگر ای دل! گلاب بودی تو
چشمه ی خون ناب بودی تو
چکّه ی آفتاب بودی تو
مست تر از شراب بودی تو
پیش من ماندی و جفا کردی.

_____________

چه خوب میشد! گلاب بودی تو
چشمه ی خون ناب بودی تو
از قبیله ی آفتاب بودی تو
هم نژاد شراب بودی تو
با منی
ولی راه جدا کردی

واژه **اگر** تاحدودی حس شرط را القا میکند و چون شاعر در خلوت با نفس توقع اش را متعاطف میکند بعقیده بنده کمی نرمتر و مهربانتر باشد
و درخصوص واژه ** چکه ** استعاره جانداری نیست چون حرف از آفتاب شد چیز هم ردیف او را باید درخواست داشت
و در لخت ** مستر از شراب ** چیزی به جزشراب در عالم دنیا تجربه مستی نداشته که بخواهد مستر از آن باشد مگر کراک و شیشه که حال سرخوشی آن منفوراست و در ادبیات غنی فارسی جایگاهی نداشت ازاین خاطر
با اجازه ی شاعرمحترم و فرهیخته و وآرسته ی دلم دست در ترکیب شعر بردم حسب تقاضای آن بزرگوار
امیدوارم نظر این حقیر به منزله ی مشق پس دادن شاگرد باشد در محضر استاد

بسیار زیبا و روان و پر معنا

به نظر من ناهماهنگی شدید بین عقل و احساس رو می رسونه که عقل منطقی هست و احساس پرشور و مست .

درودها بر جناب رضاپور عزیز و عرض دستمریزاد بخدمت دوست بزرگوارم و با عرض پوزش که بی مقدمه و نابهنگام وارد بحث شدم.
بنظر بنده این سروده از زبان عاشق به معشوقی سروده شده است که تمام ویژگی های موصوف را دارد و از اینکه با ان خصوصیات باز پیش عاشق مانده و وفاداری کرده است، بخودش جفا کرده است. یعنی عاشق مستحق این همه فداکاری از جانب معشوق نبوده است.

سلام برداشت دیگری که توان نمود خطاب از خود فرد به قلب صنوبریش است گلایه از سنگدلی قلب است و اینکه چرا قلب نایستاده تا از دنیا و شر و شورش آسوده شود