بابُلعشق

این که من زادگاهم را دوست دارم، به کنار.
به دلایل کار‌شناسانه ای که در این صفحه و در صفحه ی شعر شهر بهارنارنج، شهر قشنگ بابل
آوردیم،
مناسب ترین گزینه برای انتقال مرکزیت استان مازندران، شهر بابل است.
در صورت تأسیس استان جدید هم بزرگ ترین مدعی مرکزیت استان، شهر بابل است.
وسعت و جمعیت شهری و جمعیت شهرستانی بابل، بیش تر است. وسعت شهرستانی آمل، بیش تر است چون عمده ی آن را کوهستان کم جمعیت یا خالی از جمعیت دائمی در برگرفته،
اما خاک بابل، پر تمرکز تر و برای کشاورزی در میانگین حاصلخیزی خاک، پرمحصول تر و از نظر تقسیمات کشوری و داشتن نواحی مهم در حومه، مهم تر است.
مرکزیت به وسعت شهرستان که نیست.
شهرستان طبس مثلا پهناورتر از کل استان تهران است.

و سخن از تقوا گفتید و نام
چند بزرگوار را به میان آوردید.
من آمل را دوست دارم. دوستان آملی هم دارم اما آملی بودن این عزیزان که دلیل تغییر نظر نمی شود.
از طرفی احساس می کنم
شما بابل را دست کم گرفته اید و در این زمینه، شناخت کافی ندارید و احتمالا نام مشاهیری مثل سعید العلماء با فروشی، ملا نصیرا بارفروشی و و و را نشنیده اید.
جنبه ی مذهبی را مطرح کردید. هرچند، این، دلیل مرکزیت استان نباید باشد،
با این حال چون علاقمند هستید خدمت تان عرض کنم که بابل، شهری مذهبی تر و مقید تر از آمل است و تقریبا همه ی مازندرانی ها این را خوب می دانند.
شما در چند نام توقف نکنید و کلیت را ببینید!
و البته مشاهیر دینی بابل امروز و بارفروش دیروز هم کم نبوده اند.
بابل، تنها شهر غیر مرکز استان کشور بود که امام جمعه اش در سطح استان، نماینده ی ولی فقیه بود (تا پیش از رحلت آیت الله هادی روحانی).
بیش ترین شهدای استان از بابل بوده اند و آن را پایتخت شهدای مازندران لقب داده اند.
برخی از مهم ترین حوزه های علمیه ی شمال کشور در بابل هستند و از این نظر نمی توان آمل را با آن مقایسه کرد
همچنان که مثلا تفاوت وضعیت حجاب بانوان در این دو شهر، محسوس است.
بابل از این نظرها هم شهر اول یا دست کم یکی از اولین های شمال است.
گمان نکنم تا به حال، به بابل آمده و قدری با آن مأنوس شده باشید.
شاید از آن فقط رد شده باشید.
بابل واقعاً شهر خاصی است، شهری اصیل.
این را تنها به این دلیل که زادگاهم است، نمی گویم.
بابل، شهر نیکوکاران است.بسیاری از منابع اصلی امکانات شهری بابل را نیکوکاران تامین می کنند
از بوستان و دانشگاه و بیمارستان‌ گرفته تا آرامگاه.
بابل را مردمش ساخته اند.
بهترین دانشگاه ها، بیمارستان ها، حوزه های علمیه و در کنارش بهترین سینماها(مخصوصا در سال های قبل) در سطح شمال کشور به بابل تعلق دارد و تقریبا در همه ی آنها خود مردم، نقش داشته اند نه این که فقط صحبت از بودجه های دولتی باشد.
نقاط ضعف هم دارد البته چون این جا بهشت نیست و خوبی و بدی اش توأم است
اما در مقایسه ی کلی،
شهر خاصی است و شایان احترام بیش تر.