🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۹/۰۹/۲۵ |
| تعداد شعر: | 51 |
| تعداد مطالب: | 2 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۰۲ |
من، كودكی هايم
بر شانه های زخمی اين كوچه ها جا ماند
وقتی پدر را می زدند و… مادرم
در چشمهای شهوت اين قوم تنها ماند…
وقتی كه رو به خندهٔ سربازهای مست آوردم
و سنگهای هفت سنگم را
– در زير بارانی كه از اين بغض می باريد –
هفتاد بار از كينهٔ خود پرت می كردم …
ای سرزمين مثل من دلتنگ !
ای كوچه های سنگ روی سنگ !
آوارگی چشمهای من ،
در روزهای زخمی تو ، قد كشيده است ؛
هفتاد سال از غصهٔ تو بگذرد حتا
هفتاد سال از غربت من بگذرد حتا
هرگز نخواهد رفت بغض سنگی ام از دست …
جلال پراذران
سفیر اهدای عضو
فعال محیط زیست
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
امیر راهین در افق
سپاس جناب راسخ
امیر راهین در افق
درود استاد لاهیجی سپاسمندم از نکته نطرات ونقدعالیتان زحمت کشیدید
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
بستن فرم