بیست رباعی

1

پیر عقلی را ببین در جستجو
بین خلقی صاحب ارشادی نکو

گم خودی را منحرف از راه عقل
بی زوال عقلی چو طفلی نرمخو

2

عقل دور اندیش ، ما را رهنما
رهنما جانب خدایی هر کجا

با حیا دینی که پیرو عقل خود
دنیوی را ترک از دنیا رها

3

گم خودی را حیرتی کردم دلا
لحظه یادی همچو موسی با خدا

رهنما خالق بشد در کوه طور
گر مناجاتی عصا شد اژدها

4

مرده ای هستم نمایان روی خاک
با رعایت چند روزی گر چه پاک

می روم جایی رها از دنیوی
هر کجا باشد ندارم هیچ باک

5

همچو مهری ماه ما همسایه ایم
بین جمعی مهر را چون سایه ایم

عالمی بینی به پیرامون مهر
گردشی دارند گرد خانه ایم

6

جان چه باشد با دلی پر درد هان
گریه دارم همچو ابری آسمان

نم نمی اشکم ببین از گونه ها
رو زمین افتد به تسکینی عیان

7

ای مرا گمراه از راهی جدا
رهنمایم باش راهی را نما

سیر آن جایی کنم بینم خودی
با هم اویی همره اویی با خدا

8

گر چه بیزار از خودی گشتم دلا
بین خلقی گم خودی را ای خدا

رهنمایم باش برگردم به خود
با خودآگاهی گذر ایام را

9

در درونی سایه چون ذرّه نما
گم میان هر سایه هایی سایه ها

گر چه هستم سایه ای از آفتاب
رؤیتی لا ، با هم اویی هر کجا

10

نغمه شعری بشنو از مه و باد
مفت حرفی نزنی طرد ز یاد

شاعری هست به آهنگ حزین
رسم خطّی بکشد گردد شاد

11

با تحمّل رنج یابی گنج را
دور از فقری به فرهنگی نما

با غنا فرهنگ از کبری عبور
راه پیدا بین جمعی با خدا

12

یادی از گاندی کنی با واژه ها
بعد خاکستر شدن این جسم را

دست بادی داده پخشی در هوا
رویشی گردد جهانی هر کجا

13

با نبی عقلی که باطن زندگی
عبد خود گردی خدا را بندگی

لا تکن عبدک به آزادی نما
تحت فرمان هر که ، لا شرمندگی

14

صوت هایی بشنوی یکسر مدام
لا تحمّل نغمه ای را ای بنام

علتی باشد به عُجبی افتخار
زیر پا له دیگران را بین عام

15

ایّهاالشّاعر به نورالله بین
هر کسی را احترامی کن همین

پندها بشنو دهی پندی گران
بین خلقی پند گویی به گزین

16

کن نگاهی آفتابی چشم را
لب گشایی بازگویی ماجرا

چشم دل بینا کنی با آفتاب
همچو مهری بین مخلوقی نما

17

روی آبی جلوه گر همچون حباب
دور ماهی هاله ای هستم چه ناب

ظاهری بینم به دور از باطنی
آب را از دور بینم چون سراب

18

با بیان سحری مبینی آشنا
شعر را صاحب زمانی ای رها

گفته را قبل از عملکردی نهان
بین خلقی با عملکردی نما

19

چرا تردید انشایی به املا
شود ترسیم خطّی ، رسم ما را

اگر باشد بیاید گر نباشد
نباشد باشدی را حذف جانا

20

ساقیا پر کن قدح را ده مرا
بین من مایی نباشد ساقیا

یاد آور پور مؤلایم علی
از قمر یادی چو بینم ماه را

ولی اله بایبوردی

24 / 11 / 1398