🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 تخته سنگِ تنها

(ثبت: 265848) آذر 3, 1402 

 

تخته سنگِ یکّه ، تنهام
بین  آب  و  توی  دریام
تو  شبای  با  تو  بودن
دیگه من چیزی نمیخوام

توی  این  شبهای  تیره
با  توام  که  غرق   نورم
توی این طوفانِ وحشت
سنگِ سردِ سوت و کورم

دلخوشم  به  اون  ستاره
اون  ستاره  که  تو  بودی
چشمکت به من نشون داد
قصه ی  عشق و  سرودی

تخته  سنگ  توی  دریام
بین  آب   پاک  و  نیلی
موج کلّه شقِ  و  وحشی
می زنه  بدجوری  سیلی

من  اسیرِ  دستِ  اونم
موجِ وحشی پُر  جنونه
زیر ضربه های  سختش
پیکرم  غرقه  به  خونه

با  تمام  درد  و  رنجم
دیدنت  جونِ  دوباره س
زندگی   بخشیدن   تو
به همین یه تک اشاره س

لای  این  موج  و  تلاطم
دیدنت   نورِ  امیده
دیدنت  جونِ  دوباره
توی جونِ  من  دمیده

آسمونِ   تیره ی  من
با  تنِ  تو  میشه  روشن
قلب من که شیشه ای
ظاهرم  سنگ  و  آهن

ظاهرم  سنگِ  سیاهه
همنشین آب  و  نورم
از   تبارِ   روشنایی
تو شبای سوت و کورم

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):

نظرها
  1. طلعت خیاط پیشه

    آذر 19, 1402

    به به ترانه ای زیباست و خواندنی
    درود بر شما
    در پناه خداشادکام باشید
    🙏🌸🌹🌷🌿🍃

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا