![مرضیه تقی پور](https://sherepaak.com/wp-content/uploads/2019/07/EE71F08A-7EE5-4CFA-B0BA-2329F9F5295D.jpeg)
🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
ماهم،
دست های دریایی ام را،
برای نوازش گونه های ماهگونت،
بالا آورده ام!
دریغ!
در آغوش ساحل ،
غرق می شوند
و می میرند!
باد،
موج سنگ صبور دل تنگ مرا،
به سینه ی صخره ها می زنند!
به تو نرسیدند،
حتی برای درک لمس یک جرعه نور!
دریغ مهتاب زیبای من،
میان جاذبه ی چشم ها تو،
با آبی دست هایم،
«یک زمین تا آسمان»
فاصله بود!😔
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (11):
مرداد 9, 1398
– نرسیدن – گاهی
رسیدن است نرسیدن، رسیدن!
پ…..
… درود و آفرین شاعر نقره ای نگار…
پاسخ
مرداد 9, 1398
سلام بانو تقی پور گرامی
زیبا سرودید
زند باشید به مهر
💐💐💐
پاسخ
مرداد 9, 1398
سلام و درود
دریغ!
در آغوش ساحل ،
غرق می شوند
دستمریزاد بانو
تقدیمی :💐
گر چه افتادی به روی آب بحر
ماهِ من ، ای آسمانی جلوه رو
با کدامین ؟ موجِ دستانم زنم
شانه ای بر گیسوانت ای نکو
گو مرا ای ماه زیبا رو ، دلم
با تو دارم ، گفتنی ها گفتگو
هر زمانی گر چه گاهی ،خود رها
ساحلی چشم انتظارت مو به مو
دوست دارم ، با تو بودن را ،دلا
ماه من ای جلوه تاریکی هم او
او به زیبایی که زیبا آفرین
جام دل والی بکردش چون سبو
ما سبویِ عشق را هر لحظه ای
نوش ها سازیم ، با هم ، روبرو
ولی اله بایبوردی
09 / 05 / 1398
🍃🌸🌸🌺🌸🌸🍃
پاسخ
مرداد 9, 1398
سلام و درود
بسیار زیباست
🌿🌹🌹🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم