جانه مار ته فدامه … (شعر مازندرانی تبری)

جان مار ته فدامه

جان مار ته فدامه
چش انتظاری نکن
ته اصلی دور بگردم
هی بیقراری ، نکن

روز و شوی ناختی
مه برمه جا ، بیداری
هی گره ره تو دایی
نصفه شو تا صواهی

ته خنده دور بگردم
مه دل ره جلا دنه
ته دلواپسی مره
گج کنده بلا دنه

ته کله ی اسبه می
درسی ، آسمونه
ته رنگی رنگی چرقد
مه وسه سایبونه

ته دسه پینه ی دور
چنده ترک دوسه
ته نیمچه سوی قربون
نم نم پرک دوسه

بی تو دنیاره کورمه
هر چن غریبه جامه
ته پیش امبه ، جان مار
بوم تا ته فدامه

یاده مره دوش گیتی
تکون دایی پشته سر
لاقمه ره دهون گیتی
چکه زویی سفره سر

بازار شیهی ، لنگن سر
مومله کردی ، تیناری
ذوخ کردمی ، خرینسی
خردنی و شلواری

ته زحمته سه بوم
صواحی تا نماشته
فکا زوئی لتکاره
واش و علف که داشته

کهنه چادر کمر سر
دپش دوسی داشتی
دشته کنار تیل چه جور
لچر تا اوسی داشتی

کتک زوئی لوبیا
باکله ی ماریمه
پاتی حیاط دونه پاچ
سازه زوئی شه دیمه

ته سره دور بگردم
سرپیته کش بار گیتی
آسوک آسوک تو متی
د دسی شلوار گیتی

خسه تن و خسه لینگ
خنه تو هم کار بیهی
سمباره بن دون بلار
شه شام و ناهار بیهی

کله سره ، ته پلا
هیچ وقت مه یاد نشونه
ته پوف و چشه اسلی
اون وقت مه یاد نشونه

گد بهیمه ته زمر
ادب مره ور بدا
ته درس و مشق ات خله
گدی مره پر بدا

چه مزه دارنه امروز
اینتا شعر نوپایی
ریکا ماره سه تن تن
دل بنویشته، فدایی

***
میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا