جمال آرای سبحان فارغ از نار

رها کن همچو عیسی دنیوی را
رها از غم گرفتاری چو آبا

ز رُهبانیّتی آیی برونی
حنیفی شو خدایی را درونی

مذاهب مکتبی دارند نهایی
به یک راهی هدایت انبیایی

یکی در دِیر و دیگر را کنشتی
دگر در مسجدی راغب بهشتی

خدا حاضر تمامی لحظه ناظر
صداقت پیشه کن محبوب حاضر

به هر جایی کنی جانا نگاهی
هم او بینی که بینابینِ راهی

به دور از نفس کافر باش رستی
به جانب راستی دوری ز زشتی

تو باشی بنده ای خالص بشر خاک
به صدقی پاک دامن دل شود پاک

به ایمان جامه تقوایی بپوشان
در آن راهی قدم فارغ ز دونان

به ظاهر معنوی اندیشه ای لا
کنی اندیشه ای باطن نگارا

ز ادیانی دگر برتر مسلمان
مسلمان نو کند هر لحظه ایمان

به ایمانی زنی چنگ ای مسلمان
به دور از کفر ،کافر کیش مردان

به خدمت مردمان کوشش نگارا
به دور از هر ریایی کفر آسا

بیفکن از وجودت جامه ای را
ریایی جامه ای باشی به تقوا

به مَردی ده دلت را تا که مُردی
شوی ما بین مردان جلوه فردی

به دور از هر ریا ظاهر فریبی
کمر خدمت ببند دوری ز ریبی

چه زیبا گل رخان بینی چو اصنام
به زیبایی زبانزد ،لا که ، اوهام

مغنّی ساقیان بینی چه ؟طنّاز
جمل آرای سبحان فارغ از ناز

زند آتش به خرمن زُهدِ صوفی
دلت را پاک گردان لا که خوفی

دلا داود را یادی کنی هان
به صوتی نغمه ای سازد خوش الحان

کنی رؤیت جمالی را چه زیبا
چنان مستی کنی بی خود ز خودها

به هر جایی که باشی هر مکانی
ز صوفی پُر ز زاهد عارفانی

سحرگاهان مناجاتی دهی گوش
به الحانی عبادت ،رفته از هوش

خودی را گم کند خادم به مخلوق
خدا بینی شود عاشق به معشوق

چنان مستی کند مستور مانَد
فقیهان را خبر باشد نباشد

چو زاهد فارغ از بیچارگی ها
چنان، زی، اعتدالی ،مردِ دانا

چو مؤمن جامه تقوا را نمایان
که فارغ از ریا باشی به هر آن

ولی اله بایبوردی